Zaskakująco wymagający i dobry obraz. Skłoniłbym się nawet do określenia, że jest to w pewnym sensie kino ambitne ukrywające się za parawanem thrillera i częściowo filmu detektywistycznego. Dosyć unikalne i emocjonalnie skuteczne przeplatanie wątków i reminiscencji dot. córki z prowadzonym przez bohatera śledztwem. Zaskakujący także styl i tempo filmu - m.in. oczekiwałem tombakowości sceny śmierci córki a bardzo mnie filmowo zaskoczyła na plus. Dobra rola Gibsona oraz jego filmowej córki. Zasadniczo bardzo dobrze dobrani aktorzy do większości ról - to mocno podniosło jakość filmu. Prawdziwą rewelacją jest natomiast Ray Winstone (jako Darius Jedburgh) Specjalista od "gmatwania". Człowiek, który gmatwa nie tylko w akcji ale i widzom w odbiorze. Gmatwa w swojej pracy ale i w ocenie psychologicznej swojej postaci. Gmatwa nawet w końcówce, która dzięki niemu pozostaje niejednoznaczna. Zresztą znaczna część fabuły prawdopodobnie celowo posiada niejasny charakter. Na pewno nie jest to rozrywkowe kino sensacyjne ale raczej thriller, który poszedł w swoją ciemną stronę..