Geniusz i ja

Jest malutki, od zawsze - a skończył już pięćdziesiąt lat - przykuty do wózka i uzależniony od pomocy innych. Dawno temu zrozumiał, że w niesprawnym ciele ma bardzo sprawny umysł i to on jest jego przepustką do normalego życia. Pochłania wiedzę, czyta literaturę i czasopisma, pisze i publikuje wiersze. Lecz tak naprawdę wszystko to nieJest malutki, od zawsze - a skończył już pięćdziesiąt lat - przykuty do wózka i uzależniony od pomocy innych. Dawno temu zrozumiał, że w niesprawnym ciele ma bardzo sprawny umysł i to on jest jego przepustką do normalego życia. Pochłania wiedzę, czyta literaturę i czasopisma, pisze i publikuje wiersze. Lecz tak naprawdę wszystko to nie jest nawet namiastką normalnego życia. Tadeusz Geniusz po prostu bytuje w jednym z domów opieki społecznej, wiecznie zamknięty w czterech ścianach swojego pokoju. Marek jest wysoki. Ma dwadzieścia cztery lata, skudlone włosy na głowie, kolczyki w uszach, glany na nogach i czarną skórzaną kurtkę. Takie barwy ochronne, jak kameleon, przybrał przed laty, by upodobnić się do większości rówieśników i pod tym kostiumem ukryć swoją wrażliwość, delikatność, umiłowanie poezji, teatru i sztuk pięknych. Ci dwaj mężczyźni poznali się przypadkiem dziesięć lat temu. Mimo tak wielu dzielących ich różnic, zaprzyjaźnili się. Przyjaźń ta była poddawana licznym próbom, ale rozwijała się z czasem, krzepła, dojrzewała. Trwa. Przed laty Marek zaryzykował, wyciągnął Tadeusza z murów domu opieki i zabrał go w świat: tam, gdzie zieleń, ptaki, wiatr i ludzie - na powietrze, słońce, nad wodę. Odtąd raz w roku przyjaciele spędzają wspólne wakacje, a wyprawy wydłużają się i stają się coraz bardziej zwariowane. Ta filmowa opowieść o pięknie męskiej przyjaźni, nie zawsze pięknie ocenianej przez patrzących z boku, jest zarazem relacją z jednego z takich wakacyjnych wypadów, na które obaj bohaterowie miesiącami czekają z niecierpliwością. (źródło: www.tvp.com.pl) więcej