Polecam także inne filmy Oshiiego... są utrzymane w podobnej stylistyce i budowie rozwoju akcji... no może oprócz jednej OVAki...

ja znam, te słowo to "gniot"

rdzeń cyberpunku, czyli naprawdę melancholijny, egzystencjalny i niepokojący. słowo "gniot" uważam za chybione, aczkolwiek bardzo zabawne ;-)

Ale to nie chodziło o określenie ciebie, tylko tego anime.

wyprzedziles mnie...gratuluje :)

Ty chyba Death Note nie widzales jeszcze...

Dwa różne gatunki i anime. Więc nie ma co porównywać DT i GitS.

A ty chyba Monstera nie widziałeś jeszcze.
DN to anime dla nastolatków, jest nawet spoko, ale tylko do śmierci L, potem to szajs.

Monster jest wyśmienity, polecam ale zeby przetrwac te 74 epizody to trzeba miec jaja z betonu.

"Spoko" dobrze by pasowało.

Anime ogląda od dwudziestu kilu lat w dniu premiery wywarł na mnie większe wrażenie 8,5. Ale teraz 7/10 dobry film szczerze trochę przereklamowany wg mnie porostu się zestarzał

Zdanie.

"Wszelkie informacje są jednocześnie rzeczywistością i złudzeniem."

Sztos.

"wstrzymać z oceną GitSa do któregoś obejrzenia. Film dużo traci po jednym li tylko obejrzeniu - ale to moja opinia."
Moja jest inna.
jako małolat się tym podjarałem. Wydawał się taki złożony, skomplikowany, wielowątkowy.
I tak przez te lata oglądałem go kilka razy.
Tak, że gdy oglądnąłem go tydzień temu — to nagle się okazało, że to ledwie kilka lokacji, wąska zamknięta liczba bohaterów.
A jeśli chodzi o np. "poruszenie problemów: czym jest życie, świadomość" to chyba w filmie sprowadza się do...3 (?) pogadanek, (dwie między Major i Batu i jedna z Władcą Marionetek) które są manifestem autora na ten temat, jakby...odczytem na prelekcji.

Osobiście, gdy pierwszy raz oglądam to mając 29 lat, muszę przyznać że jest ciekawie zrobiony. Przede wszystkim chodzi o storytelling i nie mam tutaj na myśli że historia jest znakomita i wgniata w fotel, tylko że jednak masz coś w tej głowie po obejrzeniu czegoś takiego zostaje. Myślisz sobie, że tak naprawdę jesteś wyjątkowym niczym w takim wielkim świecie, że życie jest takie proste i zarazem bardzo skomplikowane. A teraz jak to każdy odbierze i jakie z tego wnioski wyciągnie zależy od niego samego.

Właśnie wróciłem z DKF, gdzie pierwszy raz zobaczyłem ten film na dużym ekranie. Wcześniejsze podejścia miałem parę i paręnaście lat temu. I moje spostrzeżenie jest takie, że to był film w pewnym stopniu dobrze nakreślający obecną problematykę. Nie mniej tkwiąc w nurcie kina rozrywkowego, zbyt amerykański, dla osoby wieku lat 15-25 film jest spoko, cool, kultowy - trochę filozofii i mnóstwo efektownej akcji, świetne wstawki molocha w typie Szanghaju z folk symfonicznym motywem. Po pewnym czasie widać, że zbyt dużo temu filmowi się dopowiada, jest dość niespójny, aktorsko, że tak powiem płytki, dobrze wygląda w teledysku King of the castle. Przepraszam, że wyrażę się prymitywnie, ale "genialne" wstawki i zdjęcia wyciągają ten film na sam szczyt anime, SF i cyberpunk. Bez tego no cóż ... anime z lat 90.