Ten film faktycznie jest świetny, ale nie wiem dlaczego w takim razie nie lubisz 8.5 i słodkiego życia. A tym bardziej La Strady!:D

Ja traktuję film "Ginger i Fred" jako ostatnią część opowieści o przeciętnym Włochu :) Dla mnie bowiem Marcello ze "Słodkiego życia", Guido z "Osiem i pół", Snaporaz z "Miasta kobiet" czy wreszcie Pippo to jeden i ten sam facet, tyle, że znajdujący się w różnych sytuacjach życiowych i na różnych etapach życia. Pierwszy musi ustalić swoje priorytety; drugi uporać się z kryzysem twórczym; trzeci - z kryzysem wieku średniego (przecież "Miasto kobiet" pachnie Jungiem z kilometra!), ostatni zaś - dokonać podsumowania, zrobić swoisty życiowy bilans. Gdyby Felliniemu udało się zrealizować "Podróż G. Mastorny" (po "Osiem i pół"), obraz ów Włocha zapewne byłby... wycyzelowany do granic możliwości.

Moje pierwsze spotkanie z Fellinim to było "8 i pół", po seansie którego długo nie mogłam wyjść z zachwytu i dojść do siebie :-) Obejrzałam to arcydzieło kilka razy. Natomiast "La strada" mnie znużył, a "Ginger i Fred" rozczarował. W tych dwóch obrazach nie znalazłam już magii, która urzekła mnie w Ósemce. Jestem więc wielką fanką nie tyle reżysera, co jednego jego filmu i jest nim 8 i pół.