Dla mnie, czyli kogoś, kto wychował się na japońskich godzillach ten film to bardzo miłe zaskoczenie. Jest to klasyczne kaiju made in the USA. Twórcy wiedzieli co robią, i wiedzieli, na czym polegał fenomen tamtych filmów z wytwórni Toho. Godzilla jest w tym filmie już elementem
świata przedstawionego i o dziwo nie gra on pierwszych skrzypiec. Większość czasu twórcy koncentrują się na innych potworach, z którymi Godzilla zgodnie z konwencją tego typu filmów zmierzy się w finałowej walce. Owe potwory, tzw Muto, wpisują się wzorowo w świat godzili swoim
pochodzeniem, wyglądem, i całokształtem. Godzilla z kolei przypomina najbardziej tego japońskiego z drugiej serii z lat 1985-1995. Wielki plus za to, że twórcy starają się wydarzenia w filmie, ich ciąg i następowanie po sobie jak najbardziej zracjonalizować, aby nie wyglądało to aż
tak pretensjonalnie. Moim zdaniem udaje im się to całkiem dobrze. Główną rolę odgrywa tu Dr. Serizawa (notabene tak samo nazywała się kluczowa postać z pierwszego filmu o Godzilli), który tłumaczy zachowania potworów, snuje hipotezy na ich temat itp. Ludzkie postacie mimo, że w
filmach o Godzilli odgrywały dla mnie role marginalną, tutaj prezetują się przyzwoicie. Najlepiej wypada ojciec głównego bohatera (szkoda, że tak szybko ma wolne). Bardzo dobrze udało się także prezentowanie potworów z perspektywy ludzi. Wiele jest takich ujęć i robią one nie lada
wrażenie. Zarzut mam do finałowej walki – mogła być nieco bardziej dynamiczna. Poza tym po akcji na Filipinach film nieco zwalnia i momentami przynudza aż do bitwy w finale. Jednak nie ma co narzekać - uważam ten film za dobry. Amerykanie zmyli okrutny niesmak po nieporozumieniu
Emericha z 1998 roku i nakręcili film o Godzilli, jakiego oczekiwał taki fan króla potworów jak ja. Jeśli w tym duchu mają kręcić kolejne filmy o Godzilla & co., to jestem jak najbardziej za – 8/10

P.S. Marzyło mi się usłyszeć legendarny marsz godzili, ale to by było zbyt piękne.