Bohaterowie Bergmana to ludzie szukajacy prawdy o sobie, o Bogu, o świecie, o życiu, o śmierci... To ludzie skazani na cierpienie z powodu bycia. Dla wielu z nich życie stanowi próbę zbyt bolesną, aby zachować normalność. Wrażliwość ich wnętrza powoduje, że przekraczają cienką granicę między prawdą a fałszem, rzeczywistością a fantazją, zdrowiem a chorobą. W dzisiejszym świecie każdego dręczy jakiś zły duch, wiele osób przeżywa "godzinę wilków", kiedy męczą ich myśli, pragnienia, namiętności, wyrzuty... Johanowi się nie udało, nawet miłość żony nie potrafiła przekonać go do podjęcia walki. Zbyt szybko i zbyt mocno zapuścił się do swego wnętrza, zbyt uwierzył głosom, które usłyszał. Ziemia to taka przestrzeń niczyja, stąd i duchy dobre i złe przychodzą szeptać człowiekowi do ucha swoje melodie. Johan słyszał tylko złe i widział tylko ciemność. A przeciez być człowiekiem to tkwić między niebem a piekłem. Tkwić a nie dać się porwać w jedną bądź drugą stronę. Przynajmniej nie za życia...
Jesli chcesz coś jeszcze poczytać, albo dopowiedzieć prywatnie zapraszam na swój blog.