Film rzeczywiscie porusza dosc powazny problem i przyznam ze nie obejrzalem go calego, bo po prostu mnie nudzil. Raczej tylko dla zainteresowanych tematem.

Niestety nie zgodzę się z tezą, że temat pruszony w tym filmie jest "słuszny" tylko dla Amerykanów. Wydaję mi się, że zajęto się tu uniwersalną kwestię odpowiedzialności dziennikarzy przed społeczeństwem za rzetelne przdstawianie rzeczywistości. Oraz tym, że politycy powinni mieć świadomość, iż ich działania na rzecz ograniczania praw obywatelskich nie pozostaną bezkarne. Że są one obserwowane i komentowane przez dziennikarzy. Sami niedawno mieliśmy podobną sytuację - chodzi mi o próby wprowadzenia propagandy i cenzury do niektórych stacji radiowych i telewizyjnych. Takie działania mają miejsce w wielu miejscach na świecie. Zatem problem dotyczy wszystkich. Refleksja nad rolą telewizji (jako że jest to jeden z najpopularniejszych środków przekazu) także jest bardzo istotna. Film znudzi pewnie tych, którzy traktują kino i telewizję tylko jako rozrywkę i sposób na wyłączenie procesu myślowego. Dla tych, dla których knino i telewizja są także źródłem wiedzy o świecie, "Good night and good luck" będzie filmem ciekawym.

Allani, wszystko to prawda, co napisalas, film daje jako taki obraz roli telewizji, nie tylko w USA. Niestety, w zalewie dialogow i dosc 'suchego' sposobu ich przedstawienia, gdzies ulotnila sie tzw. emocjonalnosc, czy piszac troche bardziej przystepnie - ciekawosc. O wiele bardziej podzialal na mnie film Roberta Redforda 'Quiz Show' z Fiennesem i Turturro, gdzie tez pokazana zostala bardzo rzetelnie telewizja, a jednak nie pomijajac przy tym emocji bohaterow. Bo glowny bohater, grany z dyscyplina przez Strathairn'a, to taki chlodny typ inteligenta. Tak jak i film - jest rzeczowy i nie bawi sie w jakies sztuczki fabularne, ale zadnym przezyciem nie jest. Pozdrawiam.

Podpisuję się całkowicie. Właśnie obejrzałam, już w trakcie dotarło do mnie, że film jest faktycznie bardzo solidnie i bardzo dobrze pokazany (zdjęcia), ale jednocześnie brakuje w nim napięcia i emocji (a da się połączyć i jedno i drugie - przykład niedawny: Frost/Nixon), prowadzi bardzo równym i miejscami monotonnym torem, miejscami przegadany. Jednak przyjemnością jest na pewno oglądanie tak wielu znakomitych aktorów (i aktorki - Patricia - oczywiście) razem. Mogło być lepiej.