''Gorące pragnienie'' to film poruszający temat, który już
pozostawił ślad na dużym ekranie. Usilne staranie się o
dziecko i przeszkody jakie rzucane są bohaterom pod nogi, to
raczej żadna nowość. Niestety tym razem nie przeżyłem we
francuskim kinie większych uniesień. W sumie to nie
przeżyłem chyba nic prócz zwykłej przeciętności.
Ta ''komedia'' jest z góry skazana na pożarcie przez wielbicieli
takowych klimacików, bo nie jest niczym wyjątkowym, a tylko
typowym filmidłem. Wątpliwe aby sam scenariusz był w
stanie zastąpić edukacyjnych wywodów o ''nigdy nie
rezygnujcie, a nóż wam się uda'', bo w sumie to ma być formą
czysto komediową, opartą na stonowanych dramatycznych
przeżyciach pary. Ale cóż z tego, że ma być, skoro tak do końca
komedią samą w sobie nie jest. No może powiedzmy, bardzo
lekką obyczajową ''mydlinką''.
Wspomniany problem poruszany w filmie, jest dosyć aktualny
jak na współczesne czasy, ale jakby wiszący w powietrzu w
bezruchu i bez echa. Wiemy o nim, ale ci mający z nim
własną ''niestrawność'' muszą gdzieś sami kryć się po kątach
aby próbować do skutku i modlić się o cud. To walka na
płaszczyźnie pacjent - terapeuta - lekarz.
Brnąc w fabułę ''Gorących pragnień'', nie mamy szans się nią
rozkoszować. Obserwujemy poczynania Yanna i Rose, ale nie
kibicujemy tej parze. Mam wrażenie, że moje odczucia do
filmu są tak samo mieszane, jak ich uczucia do siebie.
Nie mam za co nagrodzić czy też ''ukarać'' też samych aktorów,
dlatego w takich sytuacjach pozostaje mi wystawić zarówno
im, jak i całej tej opowieści średnią ocenę 5/10.
''Gorące pragnienie'' po prostu powstało, ale nic nie jest w
stanie wnieść do kina i szybko się o nim zapomina. Ot taka
produkcyjka bez charakteru i większej błyskotliwości. Równie
dobrze można śmiało sobie odpuścić.
Pozdrawiam