Ten film można określić jednym słowem - infantylny. Symetryczne kadry w stylu Kubricka,
wykorzystywane są przez 3/4 czasu co kompletnie pozbawia ich wyrazu, a mnie po pół godziny
zaczęło po prostu drażnić. Praktycznie brak szwenków, kamera jeździ na wózku w lewo i w
prawo. Notoryczne najazdy. Do tego pstrokata, nienaturalna kolorystka i mamy film, na który się
po prostu ciężko patrzy. Przez ponad 100 lat kino wypracowało dość szeroki wachlarz narzędzi,
którymi może posługiwać się reżyser. Wes Anderson o nich nie słyszał. Do tego idiotyczna
koncepcja żeby opowieść snuta przez starego Zero kręcona była w proporcjach 4:3. Serio?
Oglądanie przez większość filmu czarnych pasów po bokach nie wywiera na mnie żadnych
pozytywnych odczuć. Uważam to za wadę. Jednak dużo gorszą zbrodnia jest odarcie tego filmu
humoru. To NIE jest komedia, no chyba że kogoś bawi wyrzucanie kota przez okno, a następnie
do kosza na śmieci. Albo mówienie do nieboszczki, że w kostnicy dobrego kremu używają bo za
życia wyglądała gorzej. Ktoś porównał ten typ do Monthy Pythona. Jako, że oglądałem
prawdopodobnie wszystkie ich skecze i z cała pewnością wszystkie filmy, dodam, że z wielką
przyjemnością, to chyba bym zauważył jakieś podobieństwa lub chociaż inspiracje. Nie
zauważyłem. Ten film nie ma nic wspólnego ani z czarnym, ani w ogóle jakimkolwiek innym
humorem. Dziwi mnie tak dobra obsada tego filmu i jest to jedyny powód dla którego udało mi sie
wytrzymać przy tej produkcji do końca.