role

Kandydatkami do roli Sandy Olsen były Susan Dey, Deborah Raffin i Marie Osmond. Ostatecznie angaż otrzymała Olivia Newton-John.

Carrie Fisher była brana pod uwagę przy obsadzaniu roli Betty Rizzo, którą ostatecznie zagrała Stockard Channing.

Henry Winkler miał początkowo zagrać postać Danny'ego, ale zrezygnował z obawy, że odtąd będzie obsadzany tylko w tego typu rolach.

Trenera Calhouna miał początkowo grać Harry Reems, ale producenci przestraszyli się, że jego wcześniejsza kariera w filmach dla dorosłych negatywnie wpłynie na popularność filmu i na kilka tygodni przed rozpoczęciem kręcenia zatrudnili na jego miejsce Sida Caesara.

błędy w filmie

Samochód ciężarowy (pokazany krótko przed sceną w sali gimnastycznej) posiada na dachu dwa klimatyzatory. Nie produkowano takich aż do późnych lat siedemdziesiątych.

W scenie tańca, gdy Leo, przywódca Skorpionów podchodzi do Marty i Rizzo, zdejmuje swe okulary przeciwsłoneczne dwa razy w dwóch różnych ujęciach.

Szafa grająca w restauracji to Wurlizter 1050 z 1973 roku, podczas gdy akcja filmu rozgrywa się w 1959.

Podczas wyścigu Danny'ego z przywódcą Skorpionów, na wiadukcie w tle, widać współczesne samochody.

W scenie w restauracji, gdy Danny mówi Sandy, że musi chronić swój image, w szafie grającej odbija się mikrofon na wysięgniku.

Gdy Frenchie przymierza się do przebicia ucha Sandy, butelka wina zmienia swoje położenie między ujęciami - raz trzyma ją Jan, innym razem sama Sandy.

Podczas wykonywania piosenki "We Go Together", gdy wszyscy aktorzy tańczą w stronę ekranu, następuje zmiana ujęcia i Frenchy i Doody zamieniają się miejscami.

Marty rozmawia z Vince'em Fontaine'em przed rozpoczęciem konkursu tanecznego. Pod koniec rozmowy zaczyna podnosić prawą rękę, w której trzyma torebkę. Następuje zmiana ujęcia i jej ręka jest opuszczona.

Gdy Patti przysiada się do Sandy pierwszego dnia szkoły, siada na jabłku podłożonym przez Pink Ladies i krzyczy z zaskoczenia. Jednak jej reakcja rozpoczyna się zbyt wcześnie, zanim tak naprawdę następuje jej kontakt z jabłkiem.

Danny ćwiczy biegi na stadionie, by zaimponować Sandy. W pewnym momencie potyka się o płotek - jego prawa noga jest wyprostowana, a lewa zgięta, następuje zmiana ujęcia i nogi są ułożone na odwrót.

Gdy Pink Ladies odprowadzają Sandy do stołówki, tuż po tym, jak dziewczyna zdradza im imię Danny'ego, w tle widać samochody współczesne czasom kręcenia filmu, choć akcja dzieje się pod koniec lat 50.

Pod koniec pierwszego tańca na sali gimnastycznej, przez chwilę widać tablicę wyników z napisem "Presented by class of  1971" ("Przedstawione przez rocznik 1971") lub "Presented by class of 1974". Akcja filmu dzieje się pod koniec lat 50.

miejsce kręcenia

Zdjęcia do filmu zrealizowano w Los Angeles, Burbank, Huntington Park i Malibu (Kalifornia, USA).

Scena otwierająca film została nakręcona na plaży Leo Carrillo w Malibu (Kalifornia, USA). Twórcy nawiązali w ten sposób do filmu "Stąd do wieczności".

pozostałe

W oryginale piosenka "Look at Me, I'm Sandra Dee" zawierała fragment odnoszący się do Sala Mineo. Nagła śmierć aktora na rok przed kręceniem filmu sprawiła, że słowa zmieniono tak, by odnosiły się do Elvisa Presleya. Jak na ironię, piosenkę tę sfilmowano w tym samym dniu, kiedy Presley zmarł.

Finałowa scena filmu, z piosenką "You're the One That I Want", była kręcona na festynie, który następnego dnia zniknął. Okazało się, że była to podróżująca grupa artystów, która zatrzymywała się w małych miejscowościach tylko na 1-2 dni. Reżyser filmu był niepocieszony, ponieważ chciał zrobić duble ostatnich ujęć. Nakazał więc scenografom zbudować replikę miejsca, w którym zatrzymał się festyn i właśnie tam wykonano dokrętki brakujących ujęć.

Kiedy postanowiono, że Olivia Newton-John zagra Sandy, na jej prośbę trzeba było zmienić scenariusz. W oryginale musicalu, wystawianego jeszcze na Broadwayu, Sandy była typową amerykańską nastolatką o nazwisku Dumbrowski. W wersji kinowej otrzymała nazwisko Olsen i pochodziła z Australii, a w USA znalazła się za sprawą wymiany studenckiej. Poza tym piosenki w wykonaniu Sandy nie były tymi samymi, które można było usłyszeć w musicalu - napisano dwie nowe piosenki do filmu, a stare odrzucono.

Piosenka "Greased Lightning" miała być początkowo zaśpiewana przez postać Kenickiego (Jeff Conaway), ale John Travolta był nią na tyle zachwycony, że postanowił wykorzystać motyw kradzieży ubrania Kenickiemu przez Danny'ego i tym samym "kradzieży" piosenki. W ten sposób obaj ją zaśpiewali.

Kilka oryginalnych piosenek z musicalu, wystawionego m.in.: na Broadwayu nie zaprezentowano w filmie. A raczej pojawiły się w nim jako muzyka puszczana z radia, albo jako kawałki, które grał zespół na szkolnej zabawie, były to: "Freddy, My Love," "Those Magic Changes" czy też "It's Raining on Prom Night".

W 2002 film zajął 2 miejsce w rankingu zamieszczonym na stronie internetowej Babycham na najbardziej "babskie" filmy wszech czasów.

W 2003 roku film zajął 1 miejsce w rankingu ogłoszonym przez kanał Channel 4 na najpopularniejsze na Wyspach Brytyjskich musicale.

W głosowaniu przeprowadzonym w 2005 r.
w Wielkiej Brytanii wśród 2431 wielbicieli musicali scenicznych i filmowych musical
"Grease" zajął pierwsze miejsce.

Zajął 1. miejsce w plebiscycie brytyjskiego Channel 4 "100 Greatest Musicals ".

W 2007 roku film znalazł się na 3 miejscu wśród filmów do których najchętniej wracają kobiety.

Film został zakazany w NRD.

Zdjęcia do filmu kręcono od czerwca do września 1977 roku.