„Gwiezdne Wojny – Nowa Nadzieja” to pojedynczy film o nazwie „Gwiezdne Wojny”, który nie był czwartą częścią ani nie miał podtytułu „Nowa Nadzieja”. Darth Vader nie był planowany jako Anakin Skywalker, a Darth Vader to imię a nie tytuł, ponieważ Obi Wan zwracał się do niego po imieniu jako „Darth”, dopiero później w miarę eksploatacji świata Gwiezdnych Wojen zadecydowano, że Darth to tytuł noszony przez członków Zakonu Sithów – co na tle pierwszego filmu nie ma sensu, co zresztą wyłazi bokami bo okazuje się, że przez 2/3 trylogii Luke chce bzyknąć swoją własną siostrę. Czwarta część to cała historia opowiedziana od początku do końca, gdzie Luke odkrywa moc, dołącza do rebeliantów i pokonuje imperium – senat zostaje rozwiązany a całe rządy są oparte na gwieździe śmierci, która została zniszczona. Nie kwestionując tego że dwie późniejsze części to dobre filmy, praktycznie nie ma powodu dla ich istnienia. George Lucas nie może zostawić filmów nakręconych 20 lat wcześniej w spokoju i ciągle dorabia edycje, zmienia zdanie jeśli chodzi o sceny, zmieniając nawet aktorów, gdzie ducha Anakina gra nagle Hayden Christensen, imperatorem na hologramie w „piątej” części jest kto inny niż Ian McDiarmid w „szóstej” co jest kompletnie bez sensu, a potem w edycji piątej na hologramie jest już Ian McDiarmid przerobiony na podstawie „nowej” trylogii – to pokazuje, jak paradoksalnie głupie i niepotrzebne było dorabianie kontynuacji do jednego filmu, który miał być jedną historią. Wyobraźcie sobie jakby to wszystko wyglądało gdyby chodziło o inny kultowy film np. „Za kilka dolarów więcej” - jest wybitny i ma urok jako pojedynczy film i nikt nie wyraża potrzeby żeby podpinać do niego cały marketing jak do jakichś pokemonów we wszystkich paczkach chipsów (tak też było z Gwiezdnymi Wojnami). George Lucas to cwaniak na kasę który s...dolił całą sprawę i tyle.