Niestety, fakt. Film podejmując taką tematykę miał potencjał, szczególnie że trwał prawie 2 h, a jednak słabo...postaci do bólu spłaszczone, sztuczne dialogi, nawet minimalnie nie dotyka sedna problemu, jakim zajmowała się Arendt. Klapa.

A czego się spodziewaliście?

Na pewno nie - pretensjonalnie ukazanych relacji z mężem, rodem z "Barw szczęścia"; pytań hamerykańskich studentów na poziomie pierwszej klasy podstawówki; braku subtelności, półcieni, głębi psychologicznej w grze aktorskiej, wyobrażenia "filozofowania" jako leżenia&myślenia na szezlogu...
Dziwi i smuci fakt, iż film o postaci takiego kalibru jak Arendt (gdyby widziała ten film chyba by nie nadążała z wypalaniem kolejnych papierosów ze złości) wyreżyserowany przez Niemkę, z niemieckimi aktorami, został potraktowany jako biograficzny produkcyjniak dla masowej publiczności, mający w wersji "pop" i po łebkach (ograniczając się tylko do jakże monumentalnego co efektownego wątku Zagłady) zaznajomić z postacią Hanny Arendt oraz jej intelektualnym dorobkiem.