Można się tylko cieszyć, że biografię tę nakręcono w Europie, oraz że zrobili to sami Niemcy. "Hannah Arendt" to bowiem z jednej strony klasycznie nakręcona biografia, z drugiej - w przeciwieństwie do wielu pozycji z tego gatunku - film obiektywnie ukazujący postać głównej bohaterki, bez gloryfikacji czy prymitywnych laurek. Największą zaletą Margarethe von Trotty w portretowaniu postaci Arendt jest fakt, że budząca do dziś kontrowersje teza niemiecko-żydowskiej filozof nie została przedstawiona z pozycji monopolu na prawdę, a szeregu polemik z jakimi autorka reportażu z procesu Eichmana musiała zmagać się wśród rodziny, znajomych, pracowników naukowych czy środowisk żydowskich. Ukazano zatem różne punkty widzenia, z którymi widz może się zgadzać lub nie, lecz ostateczną decyzję podejmie on sam, we własnym sumieniu i nikt niczego mu góry nie narzuca. Udało się uniknąć pompatyczności czy patosu z jakimi pewnie musielibyśmy się zmagać, gdyby za projektem stali Amerykanie. W dużej mierze to zasługa reżyserii, pozbawionej kartowania historii pod postawioną z góry tezę, jak i aktorstwa - Barbara Sukowa znakomicie naturalnie oddaje emocje głównej bohaterki, bez silenia się na aktorskie szarże i przerost ekspresji.