To nie mogło skończyć się dobrze.

Może zacznę od tego, że zazwyczaj bardzo sceptycznie podchodzę do starych filmów z wysokimi ocenami na portalu. Z prostego powodu - na większości się zawiodłem. Bo albo mocno się zestarzały i nie stanowią już takiej wartości jak kiedyś, albo są wychwalane na zasadzie "Słowacki wielkim poetą był"(chociaż prywatnie dużo bardziej wolę Słowackiego od Gombrowicza). Ale Harakiri bardzo mnie zaskoczyło.

Nie będę się rozwodził nad zaletami filmu i pisał swojej własnej mini-recenzji, bo już wszystko w tym temacie zostało powiedziane. Powiem tylko, że film przytłacza klimatem. Atmosferą niechybnie nadchodzącego tragicznego końca (stąd porównanie do greckich tragedii). Jest świetnie nakręcony. Nie ma w nim zbędnych scen. Nawet nie wiedziałem kiedy zleciało mi te ponad 2 godziny. Scena kiedy Tsugumo dowiaduje się o harakiri Motome przy użyciu bambusowego noża - mistrzostwo świata. Postać Saito również świetna. Jego wyraz twarzy kiedy powoli dociera do niego, że Tsugumo coś ukrywa i planuje, ale jeszcze nie wie co, to prawdziwy kunszt.

Jeden z lepszych filmów jakie w życiu widziałem. Zastanawiam się pomiędzy 9 a 10.