Film może nie jest rewelacyjny ale na pewno dobry. NIe przesadzaj.

Właśnie, mocno przesadzasz. Pachnie mi tu pretensjonalnym koneserstwem (ale oskarżenia nie rzucam).
Teraz, znając film, obejrzałem go uważnie i "chłodnym okiem". Znów "ruszyła" mnie scena na cmentarzu i znów zafascynowało imitowanie/spróbowanie życia bezpruderyjnej kobiety przez Idę. Przyznaj, że zdjęcia to jednak nie Bergman, tylko o krok dalej w rygoryzm i minimalizm - ale też w poetyckość. Wyjazd z ciemnego lasu na otwartą przestrzeń to majstersztyk.
Poza wszystkim - ja w tych czasach miałem pewnie tyle lat, co ten saksofonista i świetnie pamiętam ponurą przaśność tamtej Polski.

Kulturka.

Nielogiczne, idiotyczne dialogi, nielogiczne zachowania bohaterów. Nieskładny montaż.

Przykłady? Bo doprawdy pojęcia nie mam, o czym mówisz...

Bergman? Może trochę... Ja tu zdecydowanie najwięcej Bressona czuję. I tak, jak już kilka osób tu napisało, mocno przesadzasz... Daj może jakiś przykład kina ambitnego z ostatnich lat, które uważasz za oryginalne. Pzdr.