Nie mogę znaleźć żadnej informacji (a konkretnie wygooglować fragmentów :D ) na temat tego co recytuje Marian Opania jako pijany redaktor podczas wesela Józefa Monety. Domyślam się, że to fragment większego utworu, ale jakiego? - nic nie przychodzi mi do głowy.
Treść:
czerwone jabłuszko po ziemi się toczy
nie patrz na mnie krzywo patrz mi prosto w oczy
nie patrz w ani jedną ani drugą stronę
choćby cie tam wabił niejeden skowronek
choć by cie kusiły hałaśliwe cienie
to jest tylko miły zwykłe przedstawienie
bo obok nas i wkoło nas
i las i czas i milion gwiazd
i krasnoludki i ogromy
z piersią wydętą ponad domy
dzwon z orderów z wieży bijący złotym słońcem
pogromcy zwierząt i atleci
człowiek-guma gwiazdka świeci
połykacz ogni ostrych noży
jak nóż ostry sługa boży
kadzidła dymów marzeń dym
iluzjonista szuler cyklista i błazna łzy
kłębi się kłębi kręci tłum
leje się wóda dżin i rum
jabłek czerwonych kosze puste
błyski w rozbłyskach krzywych luster
kłębi się kłębi kręci czas
więc jeszcze raz jeszcze raz
dajcie nam władzy dajcie świat
albo przynajmniej jakiś kwiat
jakiegoś kwiatu zwykły pąk
dajcie do ust dajcie do rąk
pięści na pięści w pięściach my
my pokażemy ...

Jedyna strona, na której to znalazłam, to forum, na którym ktoś ma podobny problem :)
http://forum.nysa.pl/printview.php?t=2073&start=0&sid=51f2a84de4cea5572642a2154a ebb5f2

Wiem tylko, że to, co po redaktorze zaczyna mówić filmowy Andrej, to fragment z II aktu "Wyzwolenia" Wyspiańskiego:

Chcę, żeby w letni dzień,
w upalny letni dzień
przede mną zżęto żytni łan,
dzwoniących sierpów słyszeć,
i świerszczów szept, i szum
i żeby w oczach mych
koszono kąkol w snopie zbóż

Trudno się nie zgodzić, iż to dość istotna scena, zarówno ze względu na treść wybełkotanego wiersza, jak i na jej długość ( ;] ) oraz sposób w jaki Opania to mówi i reakcje współbiesiadników.


Czy ktoś z Was wie może coś więcej na temat autora "opaniowego" monologu?