Stosunkowo lekki i bardzo aktualny dramat o złych wyborach, związkach, samotności oraz o niezdolności do zbudowania długotrwałej relacji, co zwykliśmy nazywać brakiem szczęścia w miłości. Reżyserka dobitnie pokazuje nam samotność głownej bohaterki, widzimy co ją powoduje oraz jakie niesie konsekwencje. Scena w której Isabelle rozmawia z przyjacielem bardzo bystra, zdecydowanie szczytowy moment filmu. Oprócz tego kilka ciekawych ujęć, trochę humoru, może odrobina banału. Generalnie solidne filmowe rzemiosło, któremu mimo wszystko daleko do arcydzieła. Zdecydowanie nie jest to też film dla każdego i przy nieodpowiedniej dystrybucji bardzo ucierpi, jeśli pójdą na niego Samanta z Karyną oczekując durnej komedii romantycznej. Ode mnie 6/10 z małym minusem.