Na ten film udałam się nie wiedząc czego się spodziewać. Nie obejrzałam nawet zapowiedzi. Jednak od pierwszych scen wiedziałam o czym będzie fabuła. ZŁO I DOBRO... i Frankenstein ze swoimi wewnętrznymi rozterkami.

Historię Frankensteina ogólnikowo zna chyba każdy. Stwór stworzony z ludzkich zwłok, poszywanych razem do kupy i ożywionych przez Victora Frankensteina. Tak znałam ją i ja. Lecz nigdy nie myślałam że Adam ma cokolwiek wspólnego z jakimiś aniołami i demonami. Czy w komiksach o nim też tak było? Niech mnie ktoś oświeci.

Muszę powiedzieć że niektóre sceny bardzo mi się dłużyły. Okazuje się że w filmie o Frankensteinie najmniej jest samego Frankensteina (przynajmniej takie odniosłam wrażenie). Przez większość filmu czekałam aż w końcu na ekranie pojawi się główny bohater. Kiedy ten się już pojawiał zamiast jakiegoś dialogu (a nawet jak już był to krótki) dostawałam kolejną scenę walki. Było to momentami nużące.

I, chyba, ostatnia rzecz która mnie zraziła to wątek Terry. Już kiedy zobaczyłam ją pierwszy raz na ekranie miałam jakieś dziwne wrażenie że z nią coś będzie nie tak. Dopiero kiedy spotkała się z Adamem a później zaszyła jego ranę wiedziałam o co chodzi (albo znów naoglądałam się za dużo komedii romantycznych). Czy on... a ona w nim...??? NIE!!! To jest Frankenstein... potwór... po prostu NIE! Tutaj walka Gargulców i Demonów a ty w nim... ;_;. To jak dla mnie zwyczajnie głupie. Błagam niech ktoś mi napisze że to nie tylko moje wrażenie bo pomyślę że to ze mną jest coś nie tak.

Jednak mimo tych moich narzekań film podobał mi się. Dobry na wieczór, kiedy masz ochotę obejrzeć film, tylko i wyłącznie, dla rozrywki. Miło jest popatrzeć na dobre efekty specjalne i charakteryzację. Cała historia jest dość przyjemna w odbiorze mimo tego, że czasem wiedziałam co się wydarzy.
7-/10