Z nastaniem jesieni zmienia się nie tylko krajobraz, powolnieje także rytm życia przyrody. Wszyscy mieszkańcy lasu, żyjący w leśnych ostępach, na gałęziach, pod korą drzew, w ziemi przygotowują się do zimy. Ślimak winniczek zakopuje się pod grubą warstwą mchu chroniąc się w ten sposób przed czekającym go siedmiomiesięcznym snem zimowym. Powolnieją jego funkcje życiowe, ciało zaś przystosowuje się do trudnych warunków przetrwania. Przed zimą, w październiku, jaszczurka przygotowuje swoje legowisko, w którym przetrwa w stanie odrętwienia aż do kwietnia. Ssaki, w przeciwieństwie do gadów, utrzymują stałą temperaturę ciała, niezależnie od temperatury otoczenia, ale także - jak np. jeż - kryją się przed mrozami, w gąszczu mchu i suchych liści, przedtem najadając się do syta. Podobnie czyni suseł, który przed zimowym odpoczynkiem w głębokiej norze obrasta grubą warstwą tłuszczu, chroniącą go przed zimnem i zaspakajającą jego potrzeby pokarmowe w czasie snu. Zapobiegliwa wiewiórka gromadzi przed zimą zapasy szyszek, żołędzi i orzeszków, ukrywając je w leśnych dziuplach. Niedźwiedź staje się przed zimą bardzo żarłoczny, tuczy się intensywnie, gromadzi bowiem w organizmie zapasy tłuszczu na czas snu. Lisom, jeleniom, wilkom, łosiom, wiewiórkom gęstnieje futro i zmienia barwę na jaśniejszą. Niektóre zwierzęta, jak np. żubry, nie zapadają w sen zimowy, ale łączą się w stada i wspólnie poszukują pożywienia. Intensywne podwodne prace budowlane trwają w rodzinie bobrów. Do zimowego odpoczynku szykują się także owady, sfilmowano m.in. przygotowania pszczół, motyla przeziernika oraz mrówek. Zimą ptaki kryją się w zacisznych dziuplach albo - jak np. bociany czy żurawie - odlatują do ciepłych krajów. Konsultacja: dr Jadwiga Krzywańska
[opis dystrybutora]