Filmy z Jimem Carreyem to często komedie gdzie ten robi z siebie błazna, nie żeby było w tym
coś złego, jest on po prostu aktorem, którego automatycznie kojarzy się z tym, że ma nas
rozśmieszać.

Więc jeżeli chodzi o jego grę w tym filmie, to tutaj muszę stwierdzić, że jest już jakoś inaczej,
bardziej ... ludzko, normalnie.

I taki też jest ten film, właściwie to kiedy spojrzeć na niego z trzeźwym umysłem, to jest to bardzo
życiowy film. Aktualny szczególnie w naszych czasach. Pod naporem różnych przepisów na to jak
stać się lepszą wersją siebie, mieć więcej z życia łatwo ulec i chcieć zrobić wszystko na raz, albo
w ogóle nic nie robić. A wystarczy zastanowić się nad prostymi rzeczami. Wszyscy bywamy tacy
jak postać, którą gra Carrey w tym filmie i wszyscy możemy się zmienić na lepsze, ale i przy tym
popełnić masę błędów. O tym też mówi ten film.

Jako komedia film spisuje się bardzo dobrze, ale niesie ze sobą coś więcej i uważam, że nie
jest to typowa amerykańska komedia z happy endem, a morały pewnych sytuacji wcale nie są
banalne.

Spójrzcie na życie głównego bohatera i zastanówcie się ... czy faktycznie różni nas tak wiele?
Otóż nie. I dlatego każdy może wyciągnąć z tego filmu coś dla siebie, poza dobrą zabawą.