zgadza się z Twoją opinią :-)

I te kolory, wyczekiwane od lat:)

Kurcze, jak bardzo chciałbym zobaczyć w tym filmie to co Ty @psychari. Siedziałem w kinie i wiedziałem, że film jest o "odkupieniu, odrodzeniu i poszukiwaniu szczęścia", ale za cholerę ani razu reżyser tego nie pokazał na ekranie. Może krytycznie ustawiłem się do filmu z winy jednej z początkowych scen, w której bohaterka grzebie w domowym śmietniku, znajduje w nim kopertę i wyciąga jakieś skrawki. Te skrawki po ułożeniu zamienią się w pewną całość ;) (nie będę spoilerował) - chwyt prosto z pracy rocznej studenta pierwszego roku filmówki ;)

Mam wrażenie, że z tym filmem jest jak z kobietami. Czasami trudno je zrozumieć, chociaz one uważają, że powiedziały wszystko co ważne do zrozumienia ich ;)

Dałem jedna gwiazdkę, bo daje albo 1 albo 10.

ps
kolory i wnętrza super, Madryt piękny :)

Czyli albo biale albo czarne, szkoda...sa jeszcze posrednie tak kolory jak i cyfry:-(

Dałem jedną gwiazdkę, bo uważam, że system punktowania od 1 do 10 gwiazdek zafałszowuje ocenę filmu. Uważam, że do ocenienia filmu powinny być dostępne dwie gwizdki, max trzy. Wtedy wyklarowuję się w miarę obiektywny "wycena" filmu, która może pomóc w podjęciu decyzji o obejrzeniu filmu.

Kiedyś dałbym 5 gwiazdek, za kadry, kolory ;) i za Madryt.

Pozdrowionka :)

podpisuję się pod Twoją opinią
film do zaśnięcia, rozwlekły i nudny, scenariusz - zlepek
pełno dłużyzn a między nimi pustka
symbolika pretensjonalna
średnie nic ... poza Madrytem oczywiście :)

Ten film Almodovara to nie jest szczyt sztuki reżyserskiej. Pewne zwroty akcji są nie do końca racjonalnie uzasadnione i zrozumiałe dla widza, ale ja filmy Almodovara po prostu oglądam i chłonę takimi jakie są. Ich niepowtarzalny kllimat jest wciągający i darowuję mu swego rodzaju banalność czy uproszczenia. Ten film mówi o cierpieniu i o odkupieniu, ale w wątkach pobocznych reżyser przemyca coś jeszcze, coś co zyskuje miano prawd uniwersalnych, które nie są poddawane ocenie, potępieniu etc. Pierwszą z nich jest kobieta przedstawiona jako istota cierpiąca. Kobieta u Almodovara jest osadzona w centralnym punkcie obrazu a w złożoność jej natury wpisuje się ból, smutek i samotność. Kobieta dźwiga ciężar swojego cierpienia cierpliwie , wydaje się być z tym pogodzona. Mężczyźni z kolei, to istoty niezdolne do samotnego życia. Częścią ich natury jest bycie blisko kobiety, a jeżeli nie dostają tego od jednej idą do następnej. I wydaje się to być u Almodovara naturalna koleją rzeczy. Zdrada nie zostaje tu potępiona, nie znajduje jednego winowajcy, a kilku i wina rozłożona jest równomiernie. Inna prawda płynąca z ekranu to solidarność kobiet i niezwykła siła ich relacji. Julieta pozostała przyjaciółką kobiety, która była kochanką jej mężczyzny, kobietą przez, którą straciła ukochanego mężczyznę na zawsze. ALmodovar chciał tez pokazać, że bycie blisko nie wystarczy by wszystko dostrzec. Almodovar pokazuje to przez pryzmat Juliety, która sporo przeoczyła jako matka, partnerka czy córka. Na koniec reżyser jednak uspokaja. Po długim cierpieniu przychodzi ulga i ukojenie, a historia lubi zataczać koło.

"Odkupić" to się można dopiero po obejrzeniu tego filmu.
Strasznie słaby w porównaniu do całej twórczości reżysera.
Wielu khrytyków powinno się z tym faktem pogodzić.

Mam podobne wrażenie. Ująłbym to następująco - film co najwyżej przyzwoity. Nic się nie stanie, jeżeli się go nie obejrzy.

Pięknie napisane. W pełni oddaje też moje odczucia.

Chyba byliśmy na innych filmach. Dla mnie słabizna i taniocha wzięta z oper mydlanych. Almodovar stracil swoj instynkt i oryginalność. Dla mnie nie ma w tym filmie tajemnicy, już nie mówiac o szaleństwie i pasji, które charakteryzowały poprzednie filmy, za które kochamy Almodovara.

obejrzałem właśnie no i niestety zgodzić się nie mogę, jak dla mnie to jeden z najsłabszych filmów Almodovara. brak właśnie tych silnych kobiet które kiedyś pokazywał, tej szczypty humoru i energii, na tym filmie były chwile że się po prostu nudziłem.

zgadzam się, piękny film,

Bardzo mi się podobał. Jak dawniej u Pedra - kobiety są istotą życia, a mężczyźni to tylko dodatek. Ale sposób artystycznego wyrazu jest dużo subtelniejszy, co dużo bardziej mi odpowiada. Wiele scen z dawnych filmów Almodovara chciałabym "odzobaczyć" ze względu na ich dosadność czy brutalność. W przypadku Juliety nie miałam tego wrażenia - tym bardziej podobał mi się ten film.