czy przewyższane mocnymi stronami, jak np. świetną gra aktorów, zwłaszcza charyzmatycznej Stasey, a właśnie gra i psychologizacja akcji, postaci, jest tu kluczowa, uwiarygadnia ten czasem dziwnie harcerzykowaty film. {Troszkę za chwilę SPOILEROWANIA}. Jeśli wyścig śmieciarki z samochodami jest nieprawdopodobny, a żołnierze bywają dziwnie niegroźni, to uwiarygadnia i wciąga w akcję trafna psychologizacja postaci, które świetnie zagrali ci młodzi aktorzy, uprawdopodabnia rozmaitość postaw (łatwo zresztą zapamiętać każdego bohatera dzięki trafnemu zarysowaniu postaci i zagraniu ich). Owszem, nas, Polaków znających zmagania przodków z Niemcami i Rosjanami może nieco rozbawić ta wizja partyzantki, ale wprowadza w ten wymyślony świat ciekawe, retrospektywne rozpoczęcie filmu z niepokojącymi zapowiedziami, potem długie rozwijanie się akcji (najciekawiej jest, gdy nie wszystko wiemy), wspomniana psychologizacja postaci, świetna gra aktorska (trafnie reżysersko ustawiona) i - moim zdaniem - jednak... prawdopodobna sytuacja inwazji na Australię - a dotąd myślałem tylko o niewątpliwej inwazji - w przyszłości - na Syberię. Nietypowe i wartościowe jest też pozostawienie akcji niezamkniętą - okupacja nadal trwa, nasza nadzieja, że retrospekcja z początku filmu to znak wyzwolenia, upada.
Zastanawiałem się, dlaczego świetny tygodnik opinii, "Do Rzeczy", polecał ten film, i może np. ten przezwyciężający komiksowość epizod tłumaczy ową pochwałę: gdy Ellie przygląda się rannej (zabitej?) żołnierce, bardzo przeżywa sytuację, dostrzega nagle w żołnierzu człowieka, mówi, że nigdy tego nie zapomni. - Tak, psychologizacja pomaga temu filmowi, warto zajrzeć pod płaskie wycinanki postaci niby skazanych na komiksowość.