Stenka była świetna.

Zgoda, że dobrze zagrała, ale jedna scena była niewiarygodna: kiedy zobaczyła Rudego jakim wrócił z katowni Gestapo, na jej twarzy była czysta radość i szczęście. Myślę, że naprawdę te uczucia byłyby zmieszane z rozpaczą i przerażeniem wobec widocznego stanu jej syna.

Czytałam wspomnienia pani Bytnarowej i ona tak naprawdę mogła się jedynie cieszyć, że Jej syn został uwolniony. Ogólnie Zośka dał Jej jakieś krople na uspokojenie, żeby nie wpadła w histerię. Czyli była na prochach uspokajających.
Tam nie było miejsca na rozpacz czy przerażenie; stan Rudego był bardzo poważny, wszyscy starali się przy jego łóżku stwarzać atmosferę pogody, spokoju i bezpieczeństwa. Właściwie nic wiecej nie mogli dla niego zrobić.

Matka była załamana, to oczywiste. Ale miała pod opieką młodszą córkę i teściową w podeszłym wieku; musiała jakoś "ogarnąć" sytuację, zorganizować środki do życia i nowe miejsce zamieszkania...