Film - wbrew deklaracjom części użytkowników forum - przemknął w moich oczach niczym błyskawica. Nie uświadczyłem w nim żadnych dłużyzn. Ostatnie 10 minut filmu wydało mi się jakby specjalnie skrócone przez reżysera, ponaglanego do zakończenia przydługawej historyjki. Podzielony ekran przez pierwsze 10 minut rzeczywiście rozpraszał, ale po tym czasie stał się narzędziem, które umożliwiło głębsze wniknięcie w każdą scenę, ścierające się charaktery oraz kipiące za kurtyną kamiennych twarzy bohaterów emocje. Film w rezultacie staje się głębokim studium ich pozornej zwyczajności. A narracja, przeskakująca kolejno po wszystkich postaciach, odsłaniających myśli, których prawdopodobnie nie miałyby komu lub bałyby się wypowiedzieć na głos, spowodowała, że gdzieś w środku filmu zacząłem utożsamiać się ze wszystkimi naraz. Stąd być może nie odczułem dłużyzn, na które przez społeczność Filmwebu zostałem przygotowany.

Czytając jeszcze raz, po obejrzeniu filmu, forum Filmwebu, z ulgą zauważyłem, że minęła moda na stosowanie tutaj przymiotników z przedrostkiem "pseudo-". Jestem przekonany, że gdyby nie minęła, znalazłbym i tutaj ich garstkę.

W moim mniemaniu jest to film naprawdę godny polecenia. Ktoś, kto będzie się na nim nudził, nie powinien mieć żalu do osoby, która mu go poleciła.