Oj tak. Film swoisty, dziwny, osobliwy... i obrzydliwy na swój sposób. Muzyka zdecydowanie na plus. Ale nie podpasował mi za bardzo ten film.
Charakteryzacja Więckiewicza chyba miała uwypuklić brzydotę (i grozę? - choć to nie bardzo się udało).

Mam dokładnie te same odczucia. Półtorej godziny fimu można było zmieścić w 20 minutowej etiudzie i wyszłoby na to samo. Trochę rodziny Adamsów połączone z rodziną Klopków z komedio-horroru „Przedmieścia”. Wynudziłem się strasznie.