ale się zawiodłam. Finnick jak zwykle piękny i seksowny, Thor silny i waleczny. Kristen… cóż, jedyną zaletą był fakt, że faktycznie do twarzy jej w zbroi (tj. kiedy akurat ma domknięte usta i nie widzę jej przednich zębów). A starałam się nie być uprzedzona do niej po „Zmierzchu”…
Byłam pewna, że film mi się spodoba. Lubię przeróbki klasycznych bajek. Ale na tym naprawdę się zawiodłam. Nawet nie wiem co poszło nie tak. Może to przez kompletnie odrealnione zachowanie wszystkich postaci? Np. w scenie, kiedy Śnieżka umiera, wszystkie krasnoludki z poker face: „trudno, nic się nie da zrobić”. Przecież właśnie umarła ich jedyna nadzieja! Przydałoby się trochę rozpaczy, może nawet paniki, choćby więcej smutku i rozczarowania.. Kolejna rzecz, która mnie denerwowała to magia w tym filmie. Bezpłciowe białe duszki o twarzach minimków latające na golasa po lesie. Komputerowy biały jeleń kłania się naszej „czystej, dającej życie królewnie”, a na jedynego mającego normalną reakcję podczas tej sceny Chrisa: „wtf?” krasnoludy patrzą, jakby spadł z kosmosu, bo przecież jak można nie ogarniać, że jeleń kłaniający się Belli oznacza, że „she is the one”. No i jeszcze ten patetyczny język tak pełen wzniosłych porównań, że jedno zdanie przestaje pasować do drugiego: „Żelazo może się stopić, ale nigdy nie pozostaje w bezruchu! Będę waszym orężem wykutym w ogniu waszych serc”. LOL
Nawet nie doczekałam się rozwinięcia miłosnego trójkąta! A miał taki potencjał. Przez cały czas liczyłam na walkę Thora z Finnickiem.
Jedyną postacią, która ratuje ten film jest zła królowa. Podziwiam tą kobietę. Sama zdobyła władzę (bo jej brata nie można uznać za zbyt pomocnego) i utrzymała ją przez wiele lat. Nie cofała się przed niczym, żeby osiągnąć swój cel. Znała się na magii i była inteligenta. Poradziłaby sobie w każdej sytuacji. I ta jej wyniosła królewska postawa! Ach, jakbym patrzyła na khaleesi w paru momentach.