Według mnie jest to najlepszy tego typu "film" (a raczej doświadczenie ujęte w celuloidzie) jaki
miałem okazję oglądać. W większości przypadków dzieła ambitne są wręcz nieprzyjemne w
odbiorze, nie zachęcają widza by sięgnął głębiej- stanowią często tylko i wyłącznie zbiór
przemyśleń, z nudną fabułą i bez ciekawej otoczki. Na szczęście El Topo wyróżnia się z tłumu, jest
zarówno świetnym westernem (a dokładniej pisząc- antywesternem) jak i traktatem filozoficzno-
religijnym, dziełem kompletnym i skończonym. Za każdym obejrzeniem wyciągam z niego coraz to
nowe wartości, przemyślenia i interpretacje- film ten jest dla mnie rozsypanym workiem słów i
obrazów, które mogę dowolnie układać, szukając najlepszego, a zarazem najbliższego mi
zestawienia. Nieskończona liczba interpretacji stanowi o sile El Topo.