Książkę czytałam wieki temu i pamiętam tylko ...zachwyt! Film obejrzałam dziś w kinie Luna (Warszawa) i... jest dobry, ale nie ma tego tchnienia geniuszu, niestety :( Nie mogę - na szczęście - porównać, bo z książki pamiętam faktycznie tylko zachwyt i bardzo ogólnikowo fabułę, więc film nie psuje mi książki, jak to zwykle bywa, np. przy Millennium.
Co jest nie tak? Najlepsi są aktorzy drugoplanowi: rodzice Krystyny, jej niedoszły mąż, ciotka z mężem. Główni bohaterowie - tacy sobie. Krystyna OK, ale Erlender sprawia wrażenie podrywacza, takiego co to wykorzysta i porzuci :) Brak mi też bardzo cudownych krajobrazów Norwegii, na które tak liczyłam w filmie! Nie ma Norwegii z jej fiordami, lazurem wody, bezkresnymi śniegami, szarymi górami itd. itd. Dlaczego?! Przepiękna jest muzyka, ale dlaczego Henryka Góreckiego, a nie norweska?!
Poza tym, jak już tu napisano, film trochę się dłuży, zwłaszcza pierwsza połowa, druga - lepsza! Książka norweskiej noblistki zasługuje jednak na lepszą ekranizację.

Nie ma fiordów, bo ile dobrze wiem, akcja filmu dzieje się głównie w Gudbrandsdalen i innych miejscach w Østlandet (wschodniej Norwegii), gdzie raczej ciężko o fiordy. Bezkresne śniegi są w górach, gdzie ludzie wychodzili do pracy. Turystyki wtedy nie było. Poza tym uważam, że natura pokazana w filmie była piękna. Były góry, lasy i śnieg.

Zgadzam się co do aktorów. Lavrans i jego żona zagrani znakomicie.