Andriej Zwiagincew po raz kolejny udawania, że Tarkowski doczekał się godnego następcy. Film to prawdziwe arcydzieło pod każdym względem - reżyserii, scenariusz, głębi poruszanych tematów, wrażeń estetycznych, przeżyć duchowych, mistyki. Nie ma w tym filmie żadne nie potrzebnego ujęcia, żadnego niepotrzebnego dialogu - po prostu całkowite arcydzieło. Oczywiście film jest wielowymiarowy i można go odbierać na wielu płaszczyznach, ale prawdziwi znawcy tematu, miłośnicy Zwiagincewa czy też Tarkowskiego odnajdą to najgłębsze dno tego filmu, jego uniwersalne przesłanie i ponadczasową wartość.
A najbardziej ubawiły mnie (już po obejrzeniu seansu) komentarze i interpretacje tego dzieła na zachodzie, a szczególnie za oceanem - jako film pokazujący putinowską Rosję - ale cóż jaka głębia życia, taki i poziom percepcji tego filmu...
Panie Andrieju już czekam na kolejne Pana arcydzieło i życzyłbym sobie, aby kolejny jego film nie był nominowany do oscara bo ta nagroda uwłacza poziomowi tego geniusza. Oscary zostawmy dla filmów pokroju Ida, czy Birdman - przynajmniej będzie oczywiste jakich filmów unikać szerokim łukiem.