...i ja! i ja! cały dzień miałam rozwalony przez ten film...trochę jestem zła że go obejrzałam...to nie na moje nerwy...płakałam i płakałam....

Ja jestem świeżo po obejrzeniu i nie wiem czy dziś w ogóle zasnę.

dokładnie mam to samo... ;(

Podpisuję się pod tym :(

no nie da sie przy tym filmie nie plakac...

Zgadzam się, tylko po co zaraz używać przekleństw? :P
A film obejrzałam parę dni temu i wiem, że to jeden z najlepszych jakie widziałam, taki, który z pewnością zostanie na długo w pamięci. Lubię takie filmy, które mogą dostarczyć nie tylko rozrywkę, ale również dają do myślenia. A "Mój przyjaciel Hachiko" z pewnością do takich filmów należy.

Proszę nie używajcie tutaj wulgaryzmów, te strony z bajkami przeglądają dzieci w wieku około 7-10 lat.

Pięknie to podkreśliłeś... :D chcę obejrzeć ten film (szczególnie po słowach Luis82;D), ale nie mogę go znaleźć... byłby ktoś tak miły i podał jakiś link, albo cokolwiek??

http://www.megavideo.com/?v=IDVKMK40 -napisy
http://www.megavideo.com/?v=HKA5DO2X -lektor
miłego;)

thx;D, ale i tak po kilku godzinach znalazłem na ares'ie:P
Po obejrzeniu tego filmu, zastanawiałem się, czy nie obniżyć wszystkim filmom ocenę o 1 :), tak, żeby tylko ten miał 10:D, świetny dramat... Ale trzymałem się, nie popłakałem:D, chociaż te jeb* zakończenie... Liczą się łzy po filmie???:D

tez sie popłakałem ; (
9/10 !

Nie zrobię wyjątku jeśli napiszę, że ja też niesamowicie mocno się wzruszyłam..właśnie skończyłam oglądać ten film i mam zaciśnięte gardło. Przepiękna historia. Każdy kawałek filmu świetny, pięknie opowiedziana i ukazana historia. Barwo. Jeden z najlepszych filmów jakie widziałam. Pozdrawiam wszystkich kinomaniaków!

Lepiej nie będę tego oglądać, bo jeszcze dostanę spazmów od płaczu. Poważnie. Słyszałam historię o tym psiaku, więc trochę orientuję się w temacie, a jako gorliwa miłośniczka psów, mogłabym pływać w morzu własnych łez :P Chyba mam zdecydowanie za miękkie serce... I jeszcze ten prześliczny, cholernie wierny pies rasy Akita Inu... :-(

Pozdrawiam wszystkich tych, których "piętą achillesową" są tego tego typu historie :-)

A ja nie płakałem, raczej mnie nie poruszył, gdyż na takie zabiegi typowo hollywoodzkie jestem odporny. Reżyser kręcąc ten film miał taki zamiar, zrobić poruszającą piękną historię rodem z Hollywood, aby widzowie się wzruszyli, jak widać to skutkuje u większości.

Jeśli już raczysz się wypowiadać, to może najpierw zasięgnij nieco wiedzy? :-) To bardzo fajnie, żeś dzielnym zuchem, który nie uronił nawet łezki, ale tu nie chodzi o typowo "hollywoodzkie zagrania", bo owa historia wydarzyła się naprawdę, a miało to miejsce w Japonii. I nie wydaje mi się, żeby cokolwiek było tutaj dodane na silę, aby wzruszyć znacznie większe grono widzów, niż początkowo zakładano. Nie widzę nic złego w okazywaniu uczuć. Lepsze to, niż bezmyślne otwieranie puszki piwa podczas przemowy porzebowej, ale nie będę "wygłaszać" tu prelekcji o uczuciach wyższych.


Pozdrawiam.

Historie o psie znałem już na długo przed filmem, zresztą nawet na końcu obrazu jest o tym wspomniane, więc się z tą wiedzą nie popisałaś/eś. Dla mnie tak, czy siak zostało zrobione to strasznie Hollywoodzko, tylko po to, aby wzruszyć w tani sposób widza. Z pewnością gdyby za obraz się wzięli jacyś utalentowani reżyserzy np. z Francji, powstałby znacznie lepszy film, bez tanich sztuczek, czy wyidealizowanych postaci.

Nie zwykłAM (tak, jestem kobietą - aś/eś) popisywać się wiedzą, więc ten kontargument jest dość śmieszny. Mało wyszukany, ale na swój sposób urzekający:-)

"(...)aby wzruszyć w tani sposób widza(...)"

Może i uważasz ten film za przeciętny, amerykański badziew, ale przynajmniej nie traktuj tych, których owa historia urzekła, jak bandy bezmózgich, mało odpornych na ckliwą tandetę owsików. That's all.

Nie uważam ten film za badziew, gdyby tak było wystawiłbym mu 1, a nie 3/10. Po drugie nie traktuje ludzi za bez mózgów, bo większość widzów ten film wzruszy, po to został stworzony. Ja w nim nic wielkiego nie zauważyłem, aby go lepiej ocenić.

bo jestes nikim

Nie wiem, o co Ci chodzi, ale szanuj się i nie bulwersuj.

Potwierdzam ,jesteś nikim .
To ty prowokujesz sytuacje ,bezczelna osobo : )

żal mi Cię ,ten film był zrobiony perfekcyjnie i wg. mojej opinii nie dało by się go lepiej zrobić .
Zawsze muszą znaleźć się jakieś bezwartościowe osoby ,które muszą popsuć cały klimat takimi żałosnymi komentarzami .

Film piękny ,polecam każdemu : )

Otóż nie. Zawsze muszą znaleźć się osoby, które nie umieją pogodzić się z faktem, iż każdy człowiek ma prawo do własnego zdania i własnej oceny. Tobie się podoba, innym nie musi.

Mam prawo do opinii ,a według mojej opinii ta osoba nie miała prawa do własnej opinii .

Każdy ma do tego prawo. Polska to nie kraj muzułmański... jeszcze ;-).

Aha ,czyli każdy ma prawo do opinii ,lecz opinia ta jest ograniczona poprzez prawa moralne ...
W zasadzie zrobiłem to samo co ty . Ty nie możesz się pogodzić z faktem że mężczyzna powinien być wrażliwy ,a ja nie mogę się pogodzić z jego plugawą i nieobiektywną opinią .
Nie zdziwiłbym się gdyby ten człowiek w ogóle nie obejrzał tego filmu ,tylko oglądnął zwiastuny i przeczytał opis .

Mężczyzna powinien być wrażliwy ? Kto tak powiedział ? Kto to narzucił ? NIKT ! To tylko Twoja osobista opinia, z którą, jak najbardziej mogę się pogodzić. Za pewne ty reprezentujesz ten typ mężczyzn, a że nie mam z nimi bezpośrednio do czynienia, nie ubolewam nad faktem ich istnienia.

Każdy człowiek powinien być wrażliwy ,lecz nie każdy powinien okazywać tą wrażliwość i nie w każdej sytuacji . oczywiście ,jestem człowiekiem wrażliwym ,jednak gdy chcę potrafię to ukryć .
Trochę mi Ciebie szkoda ,że jako osoba nie wrażliwa ,nie będziesz w stanie tego pojąć .
Starasz się zarzucać każdemu brak racji ,nie wpadłaś na to ,że to ty możesz nie mieć racji ?

Twoja Twojszość nie zatwojszy mojej mojszy ;-). Dla Ciebie mogę nie mieć racji, ale dla siebie mam. Ta rozmowa do niczego nie prowadzi, bo i tak ja będę obstawać przy swoim, a Ty przy swoim. Jeżeli chodzi o moją wrażliwość, to jest coś, co mnie łamie. Krzywda zwierząt. Ale taka zaawansowana krzywda jak obdzieranie ze skóry bądź głodzenie czy hodowla w straszliwych warunkach.

brawo . : )
Ale tylko zwierząt?
To znaczy że np jakby osobie tobie bliskiej stała się krzywda to nie chciałabyś okazać słabości i nie przejmowałabyś się tym . Idąc dalej ,jeżeli mężczyzna nie może być wrażliwy ,to np. na pogrzebie własnej matki ,nie może czuć smutku ,a na własnym ślubie radości ,a przy narodzinach dziecka dumy ? Przepraszam ,ale to jest chore .

Nie, nie, nie, całkowicie źle mnie zrozumiałeś.
Słuchaj, okazywanie słabości, a wewnętrzne odczuwanie emocji to zupełnie dwie inne sprawy. Pewnie, że byłoby mi przykro po stracie kogoś bliskiego. Czułabym wielką gorycz i płakałabym zapewne w środku, ale nigdy nie wyszłoby to na zewnątrz. Nie pokazałabym ludziom, co mnie boli. Pokazując emocje, ludzie je później wykorzystują przeciwko tobie, po to, byś cierpiał jeszcze bardziej. Teraz kilka słów w kwestii mężczyzn. Radość i duma - pewnie, niech okazują je zawsze. To nic złego. I serducho się cieszy, gdy widzimy, że druga osoba odczuwa takie emocje. Tylko bez łez ! Smutek i melancholijny nastrój też jest do przyjęcia, ale uważam, że faceci od razu powinni zagryźć zęby i pogodzić się z przeciwnościami losu. W końcu to twarda płeć. Ta, która powinna otaczać murem płeć piękną.

O mmmatko:D Widzę, że na forum czas stanął w miejscu:) ty dalej z tymi swoimi naciąganymi historyjkami...^^' powiedz mi, kogo ty chcesz z siebie zrobić?:D bo nie wierzę, że można być aż tak zakłamanym:)
I to chyba ty czegoś tu nie rozumiesz, bo nie chodzi o umiejętność chowania po kątach uczuć, ale o to że, wyobraź sobie, czasami w życiu są sytuacje, przez które tych łez nie jesteś w stanie ukryć. Nie dlatego że nie chcesz, tylko dlatego, że to co w środku bierze górę. Ciekawa jestem ile ty masz lat, bo wydaje mi się, że nie przeżyłaś jeszcze czegoś na tyle przykrego, że MIMOWOLNIE, samowolnie, zapomniałaś o swoich wymyślonych na siłę "zasadach" bo smutek był dotkliwszy. Czego ci oczywiście nie życzę. I szkoda, że taki właśnie pogląd sobie wyrobiłaś/wymyśliłaś, głównie ze względu na osoby trzecie heh. To jest to elitarne otoczenie o którym wcześniej pisałaś?^^ Tooo jest dopiero oznaka słabości....:))

Ja żyje w swoim świecie, a ty żyjesz w swoim. Nie interesuje mnie, co myślisz na temat mojej postawy, moich priorytetów, celów i wartości. Nie wdaję się z tobą po raz kolejny w zbędne dyskusje. Adios.

Ale obie piszemy na tym samym forum:] Więc mogę pisać co mi się tylko podoba i tak też robię.
PS. Bardzo słusznie. Na twoim miejscu też bym się nie wdawała, bo z czym do ludzi?^^ Na każdy twój argument mam 2 kolejne. 2:0 dla mnie i sayonara smutny człowieku:)

Tak, masz dziesięć argumentów. Wylewają się z każdego twojego otworu, rękawa i nogawki. Pisz co chcesz, rób co chcesz. Chyba już kiedyś to pisałam: ni to mnie ziębi ni to mnie parzy. Bywaj !

No baa:D mogę mieć nawet 11^^ Tak, wylewają się i tryskają, prosto w twoją twarz. Smacznego.

uśmiałem się do łez Lajla 3:0 dla ciebie

dziwne masz rozumowanie , jeszcze się z czymś takim nie spotkałem , idąc twoim tokiem rozumowania mężczyzna na pogrzebie np. swojej matki albo ojca nie powinien uronić choćby ani jednej łzy? tylko stać twardo jak słup? jeśli nawet mu się to uda to jak myślisz co potem będzie? zamknie się w łazience albo gdzieś kto nie będzie go widział i wtedy zacznie płakać..... ale pisze to teraz o normalnych ludziach, bo ci co w ogóle nie zapłaczą np. od śmierci kogoś bliskiego , jakiejś sytuacji , itp to są po prostu psychopaci i nic więcej... pomyśl może też co by się stało z twoim niepłaczącym chłopakiem gdyby go wysłali na wojnę, na pewno by go złamało gdyby był świadkiem śmierci swojego kompana w jakimś zamachu bombowym lub wymianie ognia.....

racja

Ludzie odrobinę kultury wypowiedzi. shady_88 wyraził swoją opinię. O ile dobrze pamiętam w Polsce jest jeszcze wolność słowa. Mnie się film bardzo podobał, płakałam straszliwie ale nie jadę po osobie która ma inne zdanie niż ja . Bez przesady .

Mam 17 lat, jestem chłopakiem i żaden film nie spowodował tego u mnie ,że płakałem przez połowę i filmu i jeszcze kilkanaście minut po nim. Nie spodziewałem się, że jakiś film może wywołać we mnie taka reakcję.

Jak żyje te 16 lat tak żaden film nie spowodował u mnie tylu łez. Niby produkcja nic specjalnego, niski budżet ale sam fakt w jaki sposób została ta historia przedstawiona, urzekła mnie niezmiernie. Siedziałam z pudełkiem chusteczek i wyłam jak wół. Film ten bardzo przypomina mi fabułę książki "O Psie który jeździł koleją", gdzie akcja toczy się we Włoszech a czwórnóg wabi się Lampo. Równie poruszająca historia jak w filmie, obie są bardzo o siebie podobne, niemal identyczne, tyle że nieco inne zakończenie.
Piękny film, naprawdę godny uwagi i polecenia.

Ja też! Myślałam, że z takich filmów się wyrasta, a tu płakałam jak dziecko!

do końca swoich dni zostajemy dziećmi tylko życie zmusza nas do stawania się kim innym czasem fajnie wrócić na łono dzieciństwa

zgadzam się. Film naprawdę ujął mnie za serce i przypomniał mi jak to mój pies zmarł kilkanaście dni po moim wyjeździe za granicę. Nie jadł nie pił, po prostu zmarł z tęsknoty. Psy to cudowne zwierzęta, nie to co koty :P

Koty też są cudowne. Wredne, złośliwe i wyalienowane.

Jeżeli chodzi o kwestię płaczu, to... Panowie, moi drodzy Twardziele, weźcie się w garść. Rozumiem, że też macie uczucia, że ten film wzrusza Wasze serducha, ale nie popadajmy w skrajności. Płacz postrzegam jako oznakę słabości. Mężczyzna nie może być słaby, bo to wyklucza go z kręgu tej twardej płci. Facet powinien być facetem. Obejrzeć film i co najwyżej przemyśleć wnioski podczas wieczornej refleksji.

Tyle.

najlepszy film!