Wg mnie powinni trochę rozwinąć to zakończenie, bo było dużo niedomówień.

Odpowiedź jest prosta. Zakończenie pokazuję że te dwie istoty, zarówno pies, jak i bohater, są samotne. Pokazuje również że odczuwają podobny stan, zauważ ich oczy, są wystraszone. Bartek jak i Buket, mają sytuację bez wyjścia i nie są w stanie nikomu zaufać. Dlatego Idczak nie chce wyjść z klatki, bo jest przy swoim jedynym przyjacielu.

To prawda. Dobrze, że się tak zakończyło, bo to właśnie ma dać nam do myślenia

brat daje mu sygnały, żeby nie wychodził, bo też jedyne co zna to przemoc i strach i nie wierzy, że ktoś naprawdę jest im w stanie pomóc. Nauczyciel ma dobre intencje, ale nie wzbudza zaufania chłopców przez gwałtowne zachowania, kojarzące im się z własnym ojcem.

Myślę, że to zamknięcie się w klatce/kojcu to taka trochę metafora, że chłopiec przez to swoje smutne dzieciństwo nikomu nie będzie w stanie zaufać, dla nikogo się nie otworzy (nikomu nie otworzy klatki) i nawet w dorosłym życiu będzie trochę takim zaszczutym, samotnym zwierzątkiem z bliznami na psychice.

I w zasadzie nie jest istotne, czy uśpili psa, czy Bartek wyszedł do trenera czy siedział tam jeszcze dwa dni, czy jego życie się jakoś polepszyło, czy było jak dawniej, - swoje przeżył i już, chodziło o spojrzenie na sam problem.