Film zaczyna się soczystym, makabrycznym i surrealistycznym strzałem w pysk. Reszta obrazu nie robi już takiego wrażenia, ale trzyma i tak wysoki poziom. Zdjęcia są eleganckie, fabuła konkretnie poplątana, Mimsy Farmer (nie stroniąca od negliżu) piękna jak zwykle a muzyka Ennio cudowna (http://www.youtube.com/watch?v=b9fhheo8iJA&feature=relmfu). Morderstwa odbywają się poza kadrem, zamaskowany morderca również nie zaszczycił widzów swoją obecnością, nie wpływa to jednak ujemnie na wartość dzieła (no może trochę ;d), które posiada wiele innych, wymienionych przeze mnie wcześniej atutów. Dodatkowym smaczkiem jest niezwykle obleśny i zabawny zarazem Ernesto Colli oraz pojawiające się od czasu do czasu bardzo szokujące zdjęcia.