Nie będę pisała, że film bardzo mi się podobał, co mnie urzekło itd., ponieważ już wszystko zostało napisane przez innych użytkowników więc nie potrzeba ponowie o tym pisać.
Mam natomiast pytanie odnośnie rozmowy Kitty z siostrą w klasztorze. To scena pod koniec filmu, po wyjeździe Waltera do wioski, gdzie zgromadzili się zarażeni ludzie a przed jego chorobą i śmiercią. Najpierw siostra mówi, że Walter nie poinformował Kitty o wyjeździe bo mocno spała, później rozmowa wygląda tak:
"- Doktor mówił, że proponował Ci wyjazd ale odmówiłaś. - siostra
- Nie chciałam Was opuścić - Kitty
- Doceniamy Twoje oddanie, ale myślę że chodziło także o niego - siostra
- To mój obowiązek - Kitty
- Obowiązkiem jest mycie brudnych rąk. Zakochałam się jako 17latka. W Bogu. Głupiutkie dziewczątko z romantyczną wizją życia duchownego. To była namiętna miłość. Po latach uczucie zblakło. Rozczarował mnie, zapomniał. Nasz stosunek przybrał postać życzliwej obojętności. Jak mąż i żona, którzy siadają obok siebie na kanapie ale rzadko rozmawiają. On wie, że go nie opuszczę, to mój obowiązek. Ale jeśli miłość i obowiązek są tym samym - łaska boska jest w Tobie. / Strażnik czeka, żeby Cię odprowadzić - siostra
- Wolę zostać - Kitty
- Nie - siostra"
Film oglądałam dwa razy ale nadal nie rozumiem o czym jest ta rozmowa. Czy siostra wiedziała o tym, że Kitty nie kocha Waltera (ale przecież w tamtym momencie już zaczynała go kochać)? Dlaczego odesłała ją do domu, kiedy ta chciała zostać i pomagać?

Po drugie: czy dobrze kombinuję, że Kitty z początku wzięła Waddingotona za kogoś w typie Charliego, tzn. podejrzewała go o trzymanie w domu prostytutki żeby spełniać swoje zachcianki mimo panującej wokół cholery? Dopiero gdy dowiedziała się, że oboje są w sobie zakochani przejrzała na oczy, że nie każdy facet to taka świnia jak się jej wydawało, wręcz odwrotnie - to ona nie potrafiła być wierna mężowi, który ją kochał.

Po trzecie, uważam, że Kitty kochała Waltera a przynajmniej to uczucie się w niej rozwijało. Jaka kobieta nazwała by swoje dziecko imieniem mężczyzny, którego nie kocha. Scena, gdzie spotyka Charliego pokazuje także, że on pragną jej jedynie fizycznie, nie przeszło mu nawet przez myśl, że może to być jego syn (moim zdaniem to właśnie syn Charliego) chociaż zapytał go o wiek. Kitty uważała, że to Walter jest ojcem jej dziecka, chociaż pewnie domyślała się, że biologicznym (tylko! biologicznym) ojcem jest właśnie Charlie.