Na mnie największe wrażenie zrobiła właśnie muzyka... To, jak wdzierała się do mojej podświadomości (bo inaczej nie umiem tego nazwać), było niesamowite, wręcz przerażające... Przez cały film wierciłam się, nie mogąc wytrzymać tego napięcia, aż Szell rozwinął szmatkę ze swoimi narzędziami... Obie sceny tortur relacjonował mi zza ściany tata, heh... No, oglądanie takich rzeczy nie jest moją mocną stroną :/
A sformułowanie "czy jest bezpiecznie...?" już chyba zawsze będzie mi się źle kojarzyć.

Jest bezpiecznie ?

Ja na obu scenach nie dałam rady i na chwile zmieniliśmy kanał....na innych filmach zamykam oczy...ale tu był dentysta brrr.
Najbardziej mnie poruszyły sceny kiedy "Dentysta" był w dzielnicy żydowskiej. Mogło minąć tyle lat, zmienił wygląd ale i tak go rozpoznali...miałam nadzieje,że go złapią na tej ulicy.

Ja mimo 24 lat tylko raz leczyłem zęba, w dodatku u miłej Pani toteż nie mam kompletnie żadnej awersji do dentystów :)

Dla mnie to była scena jak z horroru...;)

Laurence Olivier mimo 69 lat gra tutaj perfekcyjnie psychopatycznego doktora. Praktycznie zdecydowana większość aktorów nie osiąga nigdy takiego poziomu.

Ja tam z dentystami też nigdy za bardzo nie miałam przejść (no, jedynie , z ortodonta... -.-), ale mimo wszystko...

Ja również miałam taką nadzieję... :)

Zgadzam się. Zupełnie inny od współczesnych filmów. Ta odmienność dla mnie oznacza niezwykły klimat i właśnie napięcie. Choćby to, że nie zasnęłam, co zwykle się dzieje o tak późnej porze. Z zaciekawieniem i lekkim podnieceniem oczekiwałam kolejnych scen. 9/10

Hmm... Chyba trochę mnie poniosło z tą 10. Jednak po kilku dniach stwierdziłem, że idealną oceną było by 9,5, ale niestety nie ma takich ocen na filmwebie. Do 10 nie zawyżam, więc 9/10.