My­śl­cie sobie, jak tam chce­cie./ A ja prze­cież wam po­wia­dam:/ Kra­sno­lud­ki są na świe­cie." I w tej kategorii oceniam ten film jako średni (przyznaję - dobra rola Goslinga). Scenarzystka - jak dobry PR-owiec - zauważyła, że prócz akcyjnych bzdurek i superprodukcji dobrze sprzedaje się choroba i dobroć, w sumie - łzawość. No i wymieszała chorego umysłowo (kompleks na tle śmierci matki przy jego porodzie) z dostrajającą się do jego chorych potrzeb społecznością (absolutnie niewiarygodne, więc - bajka), dodała parę (na palcach można policzyć) nieufnych wypowiedzi i bęc - wielu dopatrzyło się tu arcydzieła. Oczywiście, wolno tak traktować ten film, ale po jakichś solidnych przemyśleniach i argumentach, a tych tutaj nie znalazłem. Ja nie kupuję tego filmu na poważnie, ale na baśniowo - czemu nie.