o jej, w ogóle nie zrozumiałeś filmu Jordan66. To nie o rodzicielstwie....

A co dziecka tam nie było ?
Dziecko nie zaginęło ?
Dziecko nie skłócało rodziców ?
Nie brały ich nerwy przez te dziecko ?
To jest antyrodzicielski film propagandowy.

Większych głupot niż te,które tu wypisujesz dawno nie czytałem.Jakie obrzydzanie rodzicielstwa ? To nie dziecko,którego chcieli było ich problemem tylko pewne wiadome wydarzenie.

Dokładnie. Aktorstwo dobre. Temat rzeczywiście ciekawy, ale film to nudy na pudy.

Patowa sytuacja przedstawiona w filmie nie świadczy o jego wielkości, ale raczej o tym, że akcja pozostała w punkcie wyjścia bez żadnego pomysłu. Owszem, może wydawać się to "życiowe", ale jak dla mnie to zbyt pretensjonalne.

Podobnie zresztą jak tytuł - nazwisko reżysera w tytule. Kim on jest, że nazywa film zawierając w tytule swoje nazwisko? Co to, Alfred Hitchcock przedstawia? Pretensjonalne jak cholera.

Film ogólnie to klimat kina moralnego niepokoju, z tym, że z dodatkiem dużej porcji nudy.
Typowy film na 5/10 + notka a la "jeden z tych, co próbują być wielkie (co też zresztą wielu łyknie),a są małe/średnie, co dostrzeże mniejszość".

Zgadzam się. Obrzydliwy i naciągany. Wstrętna i odpychająca główna bohaterka. Rozmyta, rozmemłana, budząca agresję swym rozmemłaniem i beznadziejna aktorsko. Trzeba być dewiantem, żeby posunąć kobietę w ciąży a z drugiej strony Woronowicz nie wyglądał na zboka, tylko na słabą mendę. A lecieć na kobietę w ciąży? Zero prawdopodobieństwa psychologicznego. Nic w tym filmie kupy się nie trzyma. Poza tym skamlący Dorociński. Skamle jak w Rozmowach nocą. Takie teksty piszą czy on tylko tak umie grać? Mam wrażenie, że słabizna leży w dialogach.
Scenariusz był pisany bardzo na siłę. Nie, że chcemy coś konkretnego powiedzieć, tylko "co by tu wymyślić?" I jeszcze mordują ptaszka na początku.

Mam wrażenie, ze Fabicki z tym drugim kolesiem to sobie usiedli w kuchni i tak cedzili te głupoty, cedzili. Mam wrażenie, że się nauczyli pisania scenariuszy z polskich telenowel. Nie zdając sobie sprawy z wagi poszczególnych wydarzeń dorzucają bezmyślnie kolejne do worka, byle coś ukręcić. Prezydent! Zaleca się w skamlący sposób (?) do podwładnej. Gwałci ciężarną. I jakby tego było mało to jeszcze ma syna z kompleksem Downa. A to dopiero połowa. I nic nie zostaje zgłębione. Urażony Dorociński i tyle. Najpierw skamle (!), potem oskarża swą świeżo odłowioną żonkę. Taki świat to mogliby stworzyć uczniowie szkoły średniej. Mamy tak naprawdę bardzo prymitywny, prostacki film.