Nie ma złych ludzi. Tylko świat to gónwo.
Do czego może doprowadzić nagromadzona irytacja i sterta kłód rzucanych sobie wzajemnie pod nogi? Zależy czy człowiek z natury jest zły czy też dobry. Czy woli zbudować wspólną tratwę czy zaostrzyć pal. To otoczenia i znużenie beznadziejnym życiem sprawia,że tracimy morale i zmieniamy się w skuwieli? Los Angeles to idealna scenografia aby spróbować odpowiedzieć na te pytania.
Motyw nie raz wykorzystany w hollywoodzkich produkcjach; Paru nieznajomych, z pozoru niepowiązane zdarzenia i wyłaniający się wspólny mianownik. Warto sięgać po sprawdzone zabiegi, bo na film posypał się deszcz pochwał i zachwytów. Przyłączam się. Jednak,żeby nie było słodko- pierdząco powiem,że czegoś mi zabrakło w tym deserze. Chyba przysłowiowej wisienki na torcie. Muzyka była naprawdę niezła. Ujęcia niespecjalnie chyba zachwyciły. Niepotrzebna reklama Sandry Bullock, bo i po co jak jej postać nieciekawa. Mam wrażenie,że w ostatniej chwili zgłosiła swój udział w projekcie i wymyślili dla niej cztery sceny.


Nie chce mi się rozpaczać nad fabułą. Nieźle skonstruowane postacie. Pomimo ,że akcja to podobno zaledwie 36 godzin, metamorfoza bohaterów przedstawiona w bardzo płynny i jasny sposób. W ogóle w tym filmie wszystko wydaje się takie naturalne. Sytuacje nie są nacechowane jakimiś surrealistycznymi wybrykami losu. Historia niewymuszenie posuwa się na przód i choć widz domyśla się jakie mogą być następne kroki bohaterów, nie wyprzedza ich, ale towarzyszy w ich życiowym maratonie. Polecam seans.