chyba że planowana jest kontynuacja "Lorna Reaktywacja" w której ćpun zostanie ożywiony - zamieniony w zombie - dopadnie Rosjanina i taksówkarza a Lorna urodzi mutanta (dlatego nie wykryto go w szpitalu) który zeżre tatusia zombiusia.
Ma ktoś jakiś poważniejszy pomysł jak to się powinno skończyć?

Na pewno jakoś przedstawiłbym problemy tego gościa, który był pośrednikiem między Lorną a przyszłymi mężami, bo tym jak ona uciekła i nie udało jej się odnaleźć.
Np. jakiś gniew ze strony Rosjanina - że przez niego stracił czas i nie dotrzymuje umów. Potem mogłaby węszyć policja, że to jednak sfingowane małżeństwo i Rosjanin znalazłby się w opałach a Lorna byłaby np. świadkiem koronnym:)
- tylko to trzeba byłoby zrobić z wielką maestrią i wyczuciem, aby nie wyszedł jakiś przesadny moralitet, gdzie zło jest ukarane a dobro zwycięża. Np. Lorna mogłaby urodzić nie mutanta ale jednak dziecko z jakąś wadą genetyczną spowodowaną przez narkotyki często obecne w ciele ojca (to jest prawdopodobne). A może ktoś ma jakiś inny (mniej oczywisty) pomysł jak to zakończyć, zachowując jednak realizm i zdrowy rozsądek?

A ja bym kontynuował w szpitalu psychiatrycznym do którego Lorna wcześniej czy później trafi - a po wyjściu by pomogła dziewczynie którą taksówkarz na pewno weźmie na jej miejsce (Natura nie znosi próżni) i by to zabiło w końcu jej poczucie winy. Niestety Albania czy Mołdawia to naprawdę biedne kraje i żywy towar we wszystkich przejawach to ich główny kapitał i nikt się z towarem specjalnie nie liczy o ile nie przynosi zysków.

Na szczęście nie jesteście scenarzystami tego filmu, dzięki czemu skończył się tak, jak zaplanowali jego twórcy, z bohaterką, która straciła wszystko, łącznie ze zdrowiem psychicznym, i zaszczuta kryje się w leśnej chatce.

Dokładnie tak. Amerykańskie filmy sensacyjne za którymi jak widze wiekszosc teskni mozna znależć po drugiej stronie oceanu. "Milczenie Lorny" to jest jeden z niewielu ostatnio pokazywanych na naszych ekranach przedstawicieli dobrego kina europejskiego i niech tak zostanie.

Lubię filmy bez jednoznacznego zakończenia. Twórców rzadko stać na taką odwagę i na zaufanie do widza, który musi w takiej sytuacji sam przemyśleć temat...

Co innego otwarte zakończenie takie jak w fenomenalnym "Rozstaniu" a co innego brnięcie w ślepą uliczkę, tylko po to aby "wyciągnąć" film pełnometrażowy.

Zupełnie nie rozumiem, o co Wam chodzi. Dziewczyna ucieka z samochodu i spędza noc w lesie. Co tu jest nie tak? Że chatka, że mówi do swojego przyszłego dziecka? Ale, że co? -- zbyt ckliwe? Bez przesady. No, mogliby skończyć po prostu na tym, że ucieka w las (ale to byłoby trochę niedopowiedziane i pozostawiałoby taką emocjonalną niepewność co do tego, czy udało jej się zbiec), albo że dobiega dokądś, do jakiegoś miejsca, gdzie uzyskuje pomoc (to oczywiście byłoby jeszcze gorsze fabularnie).

Przecież cały ten wątek dziecka jest kluczowy -- ciąża to kontynuacja Claudiego, który coraz bardziej dla niej stawał się człowiekiem, a nie tylko narzędziem do osiągnięcia zamierzonego celu. Nie dziwi więc wygranie tego motywu jeszcze raz w końcówce.

Jak dla mnie, film był doskonały. Doskonały przez swoją harmonijność i autentyczność.