Wszyscy wpadli w letarg, dobudzić się nie mogli, uwierzyć, że zafundowali sobie tak cholernie nieporywający wieczór, ręce im opadły, wyszli w traumie, będą siedzieć i tempo patrzeć w ścianę jeszcze ze 3 dni.. w milczeniu.

Ja zaobserwowalam ze pol sali spalo, krecilo się na fotelu nawet slyszalam chrapanie. Wszyscy byli cicho bo brakowało muzyki, glupio sie odezwac w takiej ciszy. Uslyszalam tylko jeden komentarz (kiedy juz ktoś nie wytrzymal) podczas pogrzebu ze "wynoszą go ukisic".

Yhym, frustracja jaka pojawia się podczas testowania tego filmu przywodzi na myśl wiele głupich tekstów, mnie ogarniał chory śmiech :/

"wynoszą go ukisić" xDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDD

No na pewno film piękniejszy od rewelacyjnych wg ciebie: Panna Nikt, czy Wenus w futrze itp. , które tak zachwalasz. Czy jesteś feministką? Bo to wszystko wyjaśnia...

Czy jest cokolwiek nieodpowiedniego w ukochaniu własnej płci i jej przedstawicielek? Niemniej jednak nie potwierdzam ani nie zaprzeczam jakobym była feministką. Przełożenia wyznawania feminizmu na docenienie 'Milczenia' tez nie dostrzegam.. Czy feminizm bądź szowinizm, homoseksualizm czy bycie albinosem może mieć przełożenie na odbiór tego właśnie filmu? :-) Mnie porywa 'Wenus w futrze' , Ciebie 'Milczenie', napisz w wątku 'Wenus..' jaki to chłam i będziemy kwita.

Oczywiście, że wyznawane wartości i ideologie mogą mieć przełożenia na ocenę takiego filmu jak 'Milczenie', który to przecież próbuje zająć stanowisko w takiej dyskusji.

też zerknąłem na jej oceny i od razu widać, że nie ma co dyskutować :D

żeby było jasne nie uważam koleżanki za głupiej, uważam że ma światopogląd i gust daleko odbiegający od widza do którego skierowany jest ten film.

A ja zauważyłem w niej rozbuchany egocentryzm oraz przerośnięte ego. Z resztą nie tylko u niej. Bo tak się składa, że znam parę osób jej pokroju. Egocentryzm to jedna z odmian pychy. Trudno, ludzie są różni.

Jeszcze kiepską ortografię.

Ja na przykład totalnie nie wierzę w Boga w wersjach najpopularniejszych religii świata, ale nie odbiera mi to odebrać wysoko filmu.

No proszę, a ja jestem feministką, tłumaczyłam ten film i wręcz mnie zachwycił. Ateistkę, żeby było jasne. Jakaś diagnoza? Bo widzę, że chętnie je stawiasz.

Pewnie jakaś aberracja, może masochizm? ;)

Stawiam diagnozę ponieważ ma to uzasadnienie. Feministki są zazwyczaj nieszczęśliwe i mają pretensje do Boga, w którego oficjalnie zazwyczaj oczywiście nie wierzą, nie wiadomo do końca o co.

Zaryzykuję twierdzenie, że znam o jakąś setkę więcej feministek niż Ty, a odsetek nieszczęśliwych jest dość nikły. Te rzeczywiście nieszczęśliwe raczej nigdy do żadnych bogów pretensji nie mają. No ale może ta jedna, którą znasz, jest wyjątkiem, nie neguję.
Miłej soboty.

Te które znam, są faktycznie nieszczęśliwe i do tego nieprzyjemne dla innych, czego sobie nie uświadamiają może. Ciekawe ale bardzo trudno wśród nich znaleźć dziewczyny ładne i atrakcyjne, więc mają różne deficyty. A winni są: faceci i Kosciól oczywiście. Budują sobie swój świat skrojony na ich miarę.
Weekend miły był dziękuję.

i takie osoby jak ty - MoniaToronto - powinny wcześniej poczytać coś na temat obejrzanego filmu, aby nie zaniżać oceny i nie uzewnętrzniać swojego rozczarowania na forum. Na sali pewno widziałaś to co chciałaś zobaczyć a na ekranie nie dostrzegłaś tego co powinnaś, gdyż Twoją naturą nie jest poznanie historii. Przed filmem i po dużo czytałam na temat chrześcijaństwa w Japonii. Nic o tym wcześniej nie wiedziałam. Dzięki filmowi jestem bogatsza o "kawał" wiedzy...i piszę to ja niewierna....ale chłonna wiedzy na każdy temat.

Hm, nie szłam na film kompletnie nieświadoma czego będzie dotyczył, licząc na fun i fajerwerki. Nie wyszłam przed końcem choć biorąc pod uwagę przyjemność jaką czerpałam z seansu powinnam to zrobić po kwadransie. Stosunkowo cierpliwie dotrwałam do końca, nie zasypiając i nie rozmyślając o niebieskich migdałach. Zdzierżyłam ten mdły zastrzyk anestezjologa. Rzeczywiście, przed premierą nie wiedziałam nic o początkach chrześcijaństwa w XVII-wiecznej Japonii i film Scorsese nie stał sie dla mnie bodźcem jeśli chodzi o łaknienie wiedzy na ten temat. Och, jaka ze mnie ignorantka! ;o
Mnie nie chodzi o tematykę tylko formę wyrazu. Gdybym brzydziła się wiedzy i bała się, że jakaś informacja historyczna zanieczyści mój nieskalany myślą umysł to bym sobie kupiła bilet na excesy Greya. Dla mnie 'Milczenie' jest filmem jałowym. Nieprzekonującym. Rozwałkowanym jak ciasto na ravioli.

ale napewno lepszy niż ty słow.nictwo

kto by dbal o slownictwo w internecie... 88% z matury z polskiego - pozdro, win system edukacji ^^

Chwalisz się, czy żalisz?

tak

film pokazał, ze pomimo nieznośności tortury - bełkotu płycizny tego czegoś co tu pisze i tożsamych indywiduów - niestety spotykanych przez całe życie - da się przeżyć i zachować światło w sobie - pomimo pozorności stania się czymś takim samym...

:)

Nic nie dodam, ująłeś mą myśl w jednym poście.

dokładnie tak , film powinien inspirować , zachęcać do poszerzania wiedzy w danej tematyce a nie odwrotnie. przecież na tym polega życie na rozwijaniu się dowiadywania się coraz to innych mądrych rzeczy np : Ravioli – potrawa kuchni włoskiej. Są to nieduże pierożki. Nadziewa się je zazwyczaj serem ricotta, mięsem lub warzywami - najczęściej szpinakiem. :P

mniam :)

smacznego :)

Ja z kolei spodziewałem się przedstawienia również punktu widzenia "drugiej strony" - Japońskich buddystów. Dialogu kultur i religii. Szerokiego oglądu sytuacji i historycznego kontekstu. Zamiast tego otrzymałem czarno-biały podział "dobrzy Katolicy - źli Buddyści". Szkoda.

bo chyba w sumie tak było (w w odczuciu katolików). Japonia odrzucała to co Zachód przynosił i chodziło nie tylko o religię. Warto przecież przypomnieć jakie mieli wewnętrzne rozterki w kwestii stosowania nietradycyjnej broni czyli muszkietów i innej broni palnej (ale oczywiście w ostatecznym rozrachunku wygrał pragmatyzm). Jednym z głównym powodów całkowitego odcięcia się Japonii od Zachodu był właśnie wtłaczany im katolicyzm.
Patrząc na to z perspektywy czasu, to odcięcie się od katolicyzmu chyba wyszło im to na dobre...

Miałem napisać podobnie :)
Niewiarygodna nuuuuudaaaa!

Przed udaniem się do kina , zalecam zajrzeć do internetu i ustalić jaki film mamy zamiar obejrzeć.
Przedszkolak , któremu będziemy się starać wyjaśnić techniczne kwestie programowania komputerowego bądź kodeksu postępowania cywilnego , także będzie się nudził i jest opcja , że zaśnie ;-)
Zachęcam do wybierania tematyki bliskiej naszemu sercu :-)

Haha
Może po prostu widownia cierpi na narkolepsje A wy się czepiacie że spała bo film ich ululał ;)

A dla mnie to właśnie człowiek był w roli głównej. Czym staje się żarliwie wierząc (w cokolwiek, w kamień, buddę, w chrześcijańskiego boga) i czym staje się będąc zmuszonym wyprzeć się tej wiary. W pierwszym wypadku był w stanie dokonać rzeczy wielkich, opuścić kraj, zmierzyć się z niebezpieczeństwem i własnymi lękami. I to nas właśnie zbliża do boskości. W chwili wyparcia się tego, w co się wierzy człowiek staje się wrakiem. I taki jest urok tego filmu, każdy go może odczytać na swój sposób:-)) Jakkolwiek umęczenie się i przebrnięcie przez 3 godziny filmu dla tego wniosku to dla mnie zbyt wysoka cena za te wnioski.

Czy jako osoba mocno niewierząca moge spokojnie obejrzec film bez kręcenia nosem?

Ja uważam ze nie :p

Spróbuję choćby dla scen zwalczania najeźdźców chrzescijanskich:P

ja właśnie wymiękłem przy 3'cim podejściu :/

bo wciąż ich nie zwalczyli ;)

zwalczyli.

ok masz racje , oni tak , my nie ;)

„I had a dream…”:)

Japończycy zwalczyli, prawie nie ma już Katolików w Japonii. :)

Chwała im. A jakie metody aby osiągnąć ten cel wybrali ... no cóż, to można zobaczyć w tym filmie. Złe czy dobre to były metody, ale okazały się skuteczne.
Japończycy to jednak mądry naród. Dziwaczny (z naszej europejskiej perspektywy) ale jednak postawili na swoim. A tacy na ten przykład Słowianie wyparli się swoich pradawnych wierzeń (prawie wszystkich), wystarczyło trochę ognia i miecza ;)

Tak

Dzieki:) Tematyka jest bardzo ciekawa tylko obawialem sie, ze kierowana tylko do chrzescijan i osob wierzacych. Pozdrawiam:)

Trochę tak, ale ateista here i mnie się podobało. Zależy od odbiorcy też.

Niekoniecznie tylko dla chrześcijan. Myślę, że człowiek wątpiący czy niewierzący tez znajdzie tu coś dla siebie. Przede wszystkim nie należy się zrażać.

Nie jestem za bardzo wierzącym, ale uwielbiam ten film. Bardzo dużo tu przemyśleń na temat wiary, ale żadnej propagandy nie ma. Zwłaszcza, że sam tytuł "Milczenie" odnosi się do tego, że ludzie się modlą, a Bóg i tak milczy...

dla niewierzących milczy ale nie dla wierzących