Historia dotkniętego przez dwa systemy totalitarne (nie licząc amerykańskiego... razem
to
by były trzy ;]) Milosa F. (a jak wiadomo "zły dotyk boli przez całe życie..." a co dopiero
dwa lub trzy !!), który potrzebował 40 lat, zmiany obywatelstwa, roku wpatrywania się w
sufit Chelsea Hotel, 15 anglojęzycznych projektów filmowych ( 9 zrealizowanych )
dwóch
oskarów za najlepsze filmy anglojęzyczne plus wiele innych nagród, spotkania z
niedźwiedziem we własnym domu oraz spłodzenia czterech synów w dwóch
podejściach
aby zrozumieć, że "rodzina jest najważniejsza"... hmmm...
Film sam w sobie jest POPRAWNY, "taki Bogdan - ni to mądry ni to głupi" ;] . Co to
znaczy?? Z jednej strony ciekawe koleje losu człowieka, którego dusiły opary
socrealizmu z drugiej przegadana forma, dusząca widza. OK obywatel Milos F.
sympatycznym gawędziarzem jest, ale odnoszę wrażenie, że obywatel Smidmajer
(reżyser tego dokumentu) poza chronologicznym porządkiem nie miał pomysł na tą
historię. O wiele ciekawiej wyglądała by ta historia z pespektywy dzieci Milosa -
bliźniaków Mateja i Petra oraz Andiego i Jamesa. To do nich odnosi się puenta filmu,
refleksja Milosa nad wartością rodziny, którą poświęcił aby stać się amerykańskim
reżyserem.
Film ocenim 6/10 nie jest źle, ale mogło być lepiej. Napewno polecam miłośnikom
Formana jak i osobom chcącym go dopiero poznać. Jak to podsłuchałem wychodząc z
kina "... przynajmniej teraz wiem jak wygląda Milos Forman..." ;]

P.S. wypowiedź Woodiego Harrelsona jest zupełnie niepotrzebna a wręcz komiczna,
rodem z dodatków do dvd. Nie rozumiem?? Po co ?? Po to, żeby znalazło się jego
nazwisko w spisie gadających głów? pfffff Albo kręcimy ciekawy film o człowieku albo
sztampowy reportaż z planu...