Mam to samo. Są ludzie którzy twierdzą, że skrajne oceny filmu oznaczają dzieło wybitne, arcydzieło. Doceniają go zapewne Ci, którzy interpretują ten film właśnie tak jak zaprezentował Aronofsky. Tych ocen 1-5 wbrew pozorom nie uzbierało się przez tych którzy nie zrozumieli filmu, tylko tych którzy nie znieśli niemożności interpretacji. I nie sądzę, że są to zbulwersowani Chrześcijanie którzy nie zgadzają się z przesłaniem filmu, bo są filmy przedstawiające tę religię w złym świetle, a mimo tego są ciekawe.

Ja jestem katolikiem i bardzo doceniam ten film, co prawda nie zgadzam się z tym co reżyser chciał nam powiedzieć, lecz dał on mi lekkie wątpliwości co do tego w co tak na prawdę wierzę. Film daje do myślenia, to jest sztuka, więc myślę że nie ma co się bulwersować na autora, to jego wizja, bardzo dobrze ją nakręcił.

ten film ma zdecydowanie więcej niż jedną płaszczyznę interpretacji. Główna jest dosyć oczywista, ale to nie anuluje całej reszty.

Może nie jedną interpretacje, ale nacisk na nią tak mocno położony, że przyćmiewa inne

Ja bym raczej powiedział, że nie tyle o jednoznaczną interpretację chodzi, tylko o to, że ten cały wodospad symboli do niczego nie prowadzi. Jak już odczytasz znaczenie poszczególnych motywów, to bardzo niewiele się za tymi motywami kryje. Ten film jest trochę jak zaszyfrowana wiadomość, która wymaga od Ciebie pracy po to, żeby ją odkodować, po czym okazuje się, że zaszyfrowane słowa to: "ludzie są głupi".

Zgadzam się w pełni.

Dlatego, że ten film w zamyśle nie ma być niesamowicie skomplikowaną opowieścią prowadzącą od jednej do drugiej zagadki (vide "The Fountain"). Ma być dosadny, ma drażnić widza i irytować wybranymi postaciami, ma być szokujący, bezpośredni, "mocny" w przekazie. I taki jest i ja to doceniam.