Nie sądziłam, że kiedykolwiek będę w stanie tak określić film. Tytuł postu zapożyczyłam od jednego z filmowych maniaków, który określił w ten sposób film, który mu się nie podobał. Nie zgodziłam się z nim wtedy. Z zasady staram się bowiem dopatrywać pozytywów w najgorszych nawet filmach. Tu-co wydaje się niemal nieprawdopodobne-nie znalazłam żadnego. Aż dziw, że Rourke zgodził się zagrać w takim gniocie! Rozumiem, że nie tylko brakowało mu kasy. On musiał NA GWAŁT jej potrzebować!
Lista zarzutów odnośnie tego filmu jest długa.
Scenariusz pisany na kolanie, bez polotu i fantazji, pierwszy-lepszy mógłby taki wysmażyć. O braku nawet odrobiny erotyzmu nie wspominając. Sceny w zamierzeniu erotyczne były wręcz żałosne i podniecić się na nich mógłby chyba tylko neandralopitek.
Zdjęcia-koszmarne. Akcja dzieje się w Paryżu-mieście miłości. Absolutnie tego nie widać. Jest szaro, buro i ponuro. Kręcili film chyba na przełomie jesieni i zimy żeby było taniej i pozbawili go wszelkiego uroku. W pierwszej części to nie było istotne, ale tu okazało się gwoździem do trumny, bo nawet nie było na czym oka zawiesić.
Mickey Rourke dostroił swój nastrój do poziomu tego filmu. Był przygarbiony, zgaszony, a do tego jego twarz nie wyrażała absolutnie nic. Nic dziwnego po tylu operacjach, ale przy dobrym scenariuszu i reżyserze, nawet z tego posągu dałoby się coś wycisnąć. Tego samego roku zagrał w "Ryzykantach" i jako Stavros był o niebo lepszy. Jakby tego było mało, filmowano Rourke`a w taki sposób, że przypominał raczej Frankensteina, a nie słynnego uwodziciela.
Angie Everhart choć niebrzydka była kompletnie nieprzekonująca.
Muzyka też nie zapada w pamięć.
Nie sposób doszukać się w filmie czegoś pozytywnego.
Gdyby chociaż finał był zaskakujący...
Ci, którzy oglądali film z 1986 niech nie próbują oglądać tego gniota, bo nie będą w stanie zapomnieć potem jak bardzo stoczył się Rourke przez te lata.
Jednym słowem dno totalne.