Zapewne gdyby nie wczesna rola Marilyn Monroe, o filmie Hathawaya mało kto by dzisiaj pamiętał. Na tle innych pozycji z gatunku kina noir wypada on raczej średnio. Niektóre dialogi, zwłaszcza po latach, mogą nieco razić w uszy (zwłaszcza postać Raya przoduje w tekstach co najmniej durnych), ale co ciekawe - im dalej, tym robi się lepiej. Scena morderstwa w dzwonnicy została pomyślana wręcz kapitalnie, finał zaś emocjonuje nawet w dzisiejszych czasach. Monroe jako wyrachowana femme fatale - więcej niż wiarygodna, podobnie jak bardzo dobry jest Cotten w roli jej męża. Gorzej wypada małżeństwo Cutlerów: o ile Jean Peters jeszcze nie przeszkadza, to występujący u jej boku Max Showalter jawi mi się jako największa pomyłka w tej produkcji. Jak dla mnie jednak, wszystkie minusy zostają tu przyćmione przez sugestywną atmosferę i zręcznie poprowadzoną intrygę. Nic nie poradzę, że uwielbiam filmy noir, a "Niagara", choć daleko jej do największych klasyków nurtu, dostarcza mimo wszystko sporo satysfakcji każdemu miłośnikowi tej stylistyki.