Nie wiem, jak było z Wenezuelą w tamtych czasach, ale sytuacja na Kubie z rewolucją komunistyczną włącznie to zasługa Amerykanów, potwornego wyzysku i biedy przed rewolucją. Było tak źle, że nawet to minimum oferowane przez Castro dla przeciętnego Kubańczyka było rajem na ziemi. Oczywiście była dyktatura i terror, ale to nie było nic nowego na Kubie.

A co do Chile, to miało miejsce to, co zawsze w przypadku rządów autorytarnych i proamerykańskich w Ameryce Południowej. Czyli niewielka grupa bardzo bogatych ludzi, jakaś część społeczeństwa, którym coś z tego skapnie. A całkiem spora część żyje w biedzie, a o wolnym rynku możesz zapomnieć, jeśli garstka bogaczy może na tym stracić albo będzie się bać konkurencji. Do tego kilkadziesiąt tysięcy torturowanych, kilka bądź kilkanaście tysięcy zamordowanych, po których nie ma śladu. Życie jak w raju. Nie ma co. To, co Pinochet być może powinien zrobić, to przeprowadzić zamach stanu, zdelegalizować partie komunistyczne, wykopać ich z kraju, a tych odowiedzialnych za akty przemocy aresztować, i rozpisać nowe wybory. Ale nie, wybrał rządy junty wojskowej z sobą na czele.