Bulwersujacy

Goracy

ocenił(a) film na 8

Film interesujący, nie zasłużył na tyle słów pustej krytyki, która ograniczyła się tylko do brutalnej sceny gwałtu. To prawdziwa, rzeczywiście chwilami brutalna historia, ale to historia o nas, o tym, co może się przytrafić, o istocie miłości i zemsty. To faktyczna historia, a fakty to fakty, nie ma złych czy dobrych. "Nieodwracalne" jest filmem o najbardziej ludzkiej tragedii, która może się wydarzyć - tragedii, która jest przypadkowa, wszystko niszczy i jest nieodwracalna. W tym filmie nie ma rzeczy nieuzasadnionych! Scena gwałtu, wokół której ogniskuje się cała akcja jest przejmująca i prawdziwa. Jak można było nakręcić film bez tej sceny? Poza tym mogę się domyślać, co się w tym filmie nie podoba: realność, namacalność i prawdziwość okrucieństwa. Myślę, że tak wygląda morderstwo, że tak właśnie wygląda gwałt. Ludzie nie lubią oglądać takich scen, bo w telewizji albo w głupich filmach akcji, gdzie krew tryska strumieniami a ciała zabawnie podskakują w rytm maszynowych karabinów, śmierć jest zbanalizowana. W tym filmie nie. "Nieodwracalne" to film, który do głębi porusza i jest pełen humanizmu. Niezaprzeczalną, bowiem prawdą jest to, że czasami zachowujemy się jak zwierzęta. Łatwiej jest oburzać się niż przyznać, że to prawda, a my wszyscy tak bardzo lubimy łatwe i proste rozwiązania. Obłudnych ludzi ten film będzie szokował, a prawda jest taka, że więcej pustej, niczym nieusprawiedliwionej brutalności, jest w bezsensownych amerykańskich produkcjach. Ten film, to według mnie bardzo dobre, egzystencjalne kino, mimo że opowiedziane bardzo radykalnym językiem. Tego filmu nie można polecić (dlatego po części rozumiem recenzentów), wybranie się na niego do kina to decyzja, którą każdy musi podjąć sam i musi wziąć na siebie odpowiedzialność za tę decyzję. Mogę polecić tylko pytania, które można sobie zadać przy podejmowaniu tej decyzji: czy chcę poznać brutalną prawdę, o sobie, o życiu? Czy jestem przygotowany na tą prawdę? Czy mielizna otaczającej nas zewsząd podkultury zabiła moje prawo do tej prawdy? A może pozwolę innym szukać tej prawdy i odnajdywać ją, a sam zostanę tu gdzie jestem bezpieczny, nienarażony na to, że mój świat "z serialu telewizyjnego" runie nieodwracalnie? Polecam refleksje!

2012-03-23 15:43:21

joe_kaktus

ocenił(a) film na 8

Goracy

(Spojlery) Zgadzam się w całej rozciągłości z Twoją opinią na temat filmu. Ze swojej strony dodam, że ktoś kto widzi w tym filmie tylko scenę gwałtu ma klapki na oczach. Właściwie film przedstawia szereg ludzkich uczuć i interakcji, od miłości do nienawiści. Co mi się podobało to zarysowana grubą kreską różnica pomiędzy prawdziwą relacją uczuciową a wyrządzeniem komuś wielkiej krzywdy, pomiędzy pięknem a zepsuciem. Jestem zdania, że film powinien być obejrzany przez dojrzałych odbiorców (o czym wiek nie zawsze świadczy), przedstawia bowiem w sposób realistyczny rozmiar tragedii jaką jest gwałt. To nie są sceny, które zobaczymy w pierwszej lepszej produkcji, gdzie tego typu wydarzenia są często zbagatelizowane. Trzeba sobie uświadomić, że tego typu rzeczy zdarzają się każdego dnia na całym świecie, a my karmieni medialną papką uczestniczymy nieświadomie w zmowie milczenia. Tak długo jak nas nie spotka coś podobnego jesteśmy bezpieczni, odraczając od siebie widmo nieszczęścia. Myślę, że ten film w najogólniejszym znaczeniu dotyka kwestii życia i śmierci. Padają w nim słowa "czas niszczy wszystko", które dotyczą każdego z nas. Jeśli ktoś nie widział innego filmu Gaspara Noe "Wkraczając w pustkę" to niech nie czyta dalej mojej wypowiedzi bo zaraz pojawi się spojler z nim związany. Otóż ten film jest podobnie zrealizowany co "Nieodwracalne". Mamy tam do czynienia z obserwowaniem wydarzeń przez duszę która opuściła ciało. Taki sam zabieg jest właśnie w "Irréversible". Zastanawiam się wobec tego z czyjej perspektywy obserwujemy przebieg akcji. Na początku wydawało mi się, że to wszystko ogląda z boku kobieta, która zapadła w śpiączkę po gwałcie. Później dotarło do mnie, że reżyser mógł chcieć pokazać przebieg akcji z perspektywy nienarodzonego dziecka. Jako, że bieg wydarzeń obserwujemy do momentu jego poczęcia. Wskazywałoby to na poronienie w czasie napaści w tunelu. Jakkolwiek by jednak nie spojrzeć, treści przedstawione w filmie nie pozostawiają widza obojętnym. Szokują, ale przypuszczam, że tak to niestety wygląda. Ciekawym zabiegiem jest odwrócenie akcji i nie pozostawienie widza jedynie z traumą po seansie. Film wszak wieńczą spokojne sceny. Skłania to do refleksji nad życiem, nad słusznością podejmowanych wyborów, które nie zaprowadzą nas w ślepą uliczkę, z której nie ma powrotu bo w życiu nasze decyzje czasami bywają nieodwracalne tak jak upływający czas.

2012-04-11 13:18:15