Przy klasycznej narracji z zachowaniem chronologii, opowieść twórców trwałaby może pół godziny, a większość widzów odpuściłaby sobie mniej więcej po połowie. Odwrócenie chronologii plus dorzucenie przydługawych scen o miałkiej treści częściowo spełnia swoją rolę - historyjka zaciekawia, a film sprawia wrażenie pełnego metrażu. Poza tym jeśli zamierzeniem twórców było wywołanie zaangażowania emocjonalnego po stronie bohaterki, czy też współczucia, to nie uzyskali takiego efektu. W miarę poznawania trójki bohaterów nabrałem przekonania, że to puści debile, a wręcz dewianci, których doświadczenia (w tym głównej bohaterki) są przynależne do ich środowiska i dla mnie zupełnie obojętne. Tym samym jeśli film ten miał mieć jakieś przesłanie, to w moim odczuciu, pozostało ono wyłącznie w wyobraźni twórców.