Nastawiałam się na ósmy cud świata - uwielbiam "Zatracenie" Dazaia, a melancholijny przystojniak w głównej roli zapowiadał niezłe widowisko; niestety film bardzo mnie rozczarował, choć z całych sił starałam się dostrzegać w nim same plusy. Wprawdzie sam w sobie jest niezły, pomysłowo nakręcony, a aktorzy grają bardzo przekonująco, zwłaszcza Touma Ikuta miażdży swoją interpretacją Youzou Ooby... ale nie jest to ekranizacja powieści Dazaia. Po prostu film, nie licząc paru wyjątków, ma z pierwowzorem naprawdę niewiele wspólnego. I nawet jeśli zazwyczaj nie mam nic przeciwko zmianom (jeśli są one sensowne), to tutaj poprawianie klasyki jest niewybaczalne. Przede wszystkim zabrakło mi wszechobecnej rozpaczy Youzou i jego przemyśleń o życiu i śmierci, a przede wszystkim - rozterek na temat człowieczeństwa. Przecież na tym opierała się cała historia! Nie wynika to z gry pana Ikuty, raczej z zamysłu twórców, który okazał się zupełnie nietrafiony. Nie mówię, że pozbawienie Youzou narracji i przedstawienie wydarzeń z zewnątrz było skazane na porażkę, lecz w rezultacie taką porażką się stało. Youzou już od dziecka bał się ludzi, nawet własnej rodziny, tymczasem nic takiego nie zostało pokazane. Jego błazeństwa ograniczono do dwóch czy trzech ujęć. Scena samobójstwa w Kamakurze po prostu miała miejsce, bez żadnego powodu, żadnego wyjaśnienia. Gra Horikiego i Youzou w tragedię i komedię - prawie nieobecna, jedynie napomknięta. A jedna z najważniejszych scen - zgwałcenie Yoshiko przez obcego faceta - spłycona, prawie w ogóle nie czuć wstrząsu, jaki wywołała w głównym bohaterze. Dopiero na końcu filmu pojawia się kwestia "Nie jestem już człowiekiem", ale nie ma dla niej żadnego wyjaśnienia. Hipokryzja. Co w takim razie zostało? Historia praktycznie pozbawiona większego sensu, jeśli nie znało się pierwowzoru. Akurat w Japonii raczej o to ciężko, lecz dla zagranicznego widza pozbawionego znajomości powieści film ten nie przedstawia nic ciekawego. Szkoda... Przecież to miało być spektakularne uczczenie setnych urodzin Dazaia, a wyszła - niestety - kaszana.