Obejrzyj jeszcze raz film i jeszcze raz się zastanów czy aby napewno rzeczy które wymieniłeś pozbawione są sensu. Moim zdaniem nie. Spójrz ile tobie razy przydarzyła się sytuacja w życiu której postąpiłeś całkowicie wbrew swojej logice. Kilka w swoim życiu takich sytuacji człowiek każdy ma. Później siadasz i myślisz co ja zrobiłem, zastanawiasz się analizujesz. Czy warto było, czy się opłacało, jak by to było gdybym postąpił innaczej. Ja wylewność bohaterów tłumacze sobie w ten sposób, że są to ludzie którym nic po za życiem wspomnieniami nic nie zostało i poprostu chcą się tym z kimś podzielić. Zwróć uwagę, że wszystkie te osoby filmie przedstawione są jako samotne. Odnośnie książki to jest takie powiedzenie, świat jest mały. Co do złudzenia malutkiej Lizbony to niestety się zgodzę, ale trzeba wziąć pod uwagę, że efekt jest taki ponieważ unikany w tym filmie zbędnych kadr i takie przeskakiwanie to własnie powoduje.

W wolnym czasie obejrzę, może rzeczywiście pewne rzeczy rażą szczególnie "na gorąco" po obejrzeniu. W każdym razie, póki co będę się upierał, że zderzenie głównych bohaterów akurat 2000 km od Lizbony (co więcej kupno w tamtejszym antykwariacie książki w języku portugalskim) scenarzysta powinien wytłumaczyć w sposób bardziej przekonujący.

Zgadzam się, pierwsze sceny filmu były świeże, intrygujące, nieoczywiste - do momentu w którym bohater wskakuje do pociągu. KIEPSKO napisany scenariusz. Rozumiem zamysł - historia na kilku płaszczyznach, "cytaciki" rodem z Paolo Coelho i o, zgrozo, porażająca refleksyjność.
Najbardziej zawiodło mnie, że film dużo obiecywał i liczyłam na coś więcej, a scenarzysta wyskoczył z 'nagłym zwrotem akcji', co dało nieklejącą się historię o niczym. Jeremiego Ironsa mogłoby równie dobrze nie być, bo w pewnym momencie - z głównej postaci - stał się mdłym reporterem wypytującym obcych ludzi o ich przeszłość. SŁABE. Serio.

SŁABE. Serio. A mogło być znacznie, znacznie lepiej bo potencjał był.