Historia jaką przedstawia nam Kári, jest sama w sobie stara
jak świat, bo porusza wątek dojrzewania młodego człowieka,
a zarazem jego bunt na otaczającą go rzeczywistość, która
często dla niego, jest nie do przyjęcia. Walka, którą toczy Noi z
senną codziennością, utartymi schematami i magicznym
miejscem z którego bez wahania mógłby się wyrwać już na
zawsze, to balansujący na granicy żartu i tragedii scenariusz,
okrojony trochę z emocji i dialogów, ale jakże wspaniale
oddający klimat właśnie tej zwykłej, nijakiej egzystencji.
Wszystko tu jest tak powolne jak życie, które panuje w tej
islandzkiej mieścinie, gdzieś na prowincji świata. Młody
chłopak chciałby jednak czegoś więcej niż tylko zwyczajności,
dlatego też próbuje żyć inaczej niż ci, których zna, a są
przesiąknięci monotonią. Akcja chociaż mknie z żółwią
prędkością, to jednak zupełnie nie usypia, no chyba, że ktoś
oczekiwał brawurowego filmu, to może odlecieć w krainę
snów, dosyć prędko :) Mimo wszystko fabuła jest sprawna,
ciekawa, a przede wszystkim potrafi wciągnąć. Główny
bohater Noi, ma coś takiego w sobie, co skupia na nim
jeszcze większą uwagę, a tym samym pozyskać może u nas
sporą sympatię. Zresztą w ogóle mieszkańcy, pomimo, iż
powolni, nieraz tacy anemiczni, to emanują pewnego rodzaju
ciepłem, energią, dzięki której, świetnie się na nich patrzy. Po
prostu bije od nich niesamowita naturalność, także w grze :)
Siedemnastolatek marzy o ucieczce, zmianach, wyrwaniu się
z pustki w której ugrzązł, tęskni do innego życia, chciałby
zapewne, aby w nim znalazło się miejsce dla bliskiej mu
osoby, jaką jest Iris, lecz zdaje sobie sprawę z tego, że proces
ten nie jest łatwy. Niestety jak wiadomo życie różnie się
układa i może pokrzyżować człowiekowi jego plany. Tak też
jest z naszym bohaterem - buntownikiem.
''Noi Albinoi'' posiada kilka, a może nawet i więcej, bo
kilkanaście wyjątkowych, charakterystycznych scen o których
się nie zapomina. Temat tego filmu jest bez wątpienia
uniwersalny, ale wykonanie, miejsce i klimat już
niepowtarzalne. To na prawdę dobry spektakl z kraju, który
jakby nie patrzył nadal pozostaje dla mnie tajemniczy oraz
zupełnie odmienny, jak na nasz kontynent. Śmiało po
pierwszym seansie mogę mu przyznać 7/10, ale mam
nadzieję, że jeszcze po niego sięgnę i nagrodzę go podwyżką
w postaci oceny i serducha.
''Noi Albinoi'' to jednak produkcja nie dla każdego.
Pozdrawiam