Kurczę. Ledwo zwracałam uwagę na te szczegóły i trochę mi teraz wstyd :P Ale świetnie wyjaśnione, bardzo logicznie. Dzięki :)

Dokładnie, ale moim zdaniem główny bohater nie jest też żadnym weteranem wojennym, ta postać również została całkowicie wykreowana przez umysł gwałciciela, podczas gdy widział emisję wojny w Iraku w zakładzie (leci w telewizorze na korytarzu, później tę samą emisję widzi Jackie i to w nią bohater wkleił swoją postać już na początku filmu). Przypadkiem też nie jest, że tę jego osobowość (pierwszą zabitą osobowość ,,moja pierwsza śmierć'') zabija dziecko - ten sam chłopiec, którego później w jego wyobraźni leczy elektrowstrząsami pielęgniarka z zakładu! Oczywistym jest, że chory syn koleżanki pielęgniarki, nie walczył w Iraku i nie postrzelił bohatera, przed trafieniem do zakładu. Świadczy to o tym, że choroba psychiczna nie jest spadkiem po wojnie, jest to jedynie historia, którą wymyślił bohater na jej usprawiedliwienie.
Co do chłopca myślę, że jest ofiarą gwałtu, tak samo jak mała Jackie. Bohater wymyśla sobie historie, w których jego działania pomagają skrzywdzonym przez niego dzieciom, żeby odciążyć własne sumienie. Wyobraża sobie Jackie starszą, która z własnej woli uprawia z nim seks, tworzy w swojej głowie dobrą postać - Jacka Starksa, której życie poświęca, by pomóc dziewczynie żyć normalnie i szczęśliwie. Identyfikator z danym Jacka Sparksa, który jej daje, gdy spotyka ją z matką na poboczu, nie jest czymś, co ma mu przypominać kim jest, kiedy się zgubi i zapomni, jak powiedział, jest to ten identyfikator, który dano mu na samym początku filmu, na wojnie, kiedy lekarka zorientowała się, że żyje, po postrzale przez chłopca, ale ,,został już ometkowany''.
Jak zpydu słusznie zauważył, bohater nie ważne, którą jest w danym momencie postacią, towarzyszy mu zielona gumka do włosów, przypominająca, że wszystkie te postaci, to jedna osoba. Potwierdza to jeszcze kilka innych bardzo ciekawych szczegółów np. fakt, że kiedy Jack rozmawia z Rudym w zakładzie, ten daje mu rady, jak powinien zachowywać się w szufladzie, by odkryć jak najwięcej, mimo, że żaden inny pacjent, poza Jackiem, nie jest zamykany w szufladzie, więc skąd o tym wie i skąd wie co robić? Bo to tak naprawdę jest to kolejna osobowość, którą wymyślił Ted dopiero w szpitalu (narodził ją w swojej głowie dopiero w grudniu 1992 -wtedy trafił do szpitala), potwierdza to fakt, że kiedy Ted jako Jack, będąc w szufladzie, widzi swój grób w ,,przyszłości'', obok jest też nagrobek Rudy'ego Mackenziego, z którego dowiadujemy się, że ,,urodził się'' w grudniu 1992 (!) i zmarł (umrze) w listopadzie 2014. Główny bohater nie próbował zmienić biegu czasu, by ratować swoje życie, a jedynie robił coś, co zmieni życie Jackie i Babaka, dlatego, że po to został wykreowany, tylko po to, żeby za nich umrzeć, to on sam - Ted Casey już na początku zaplanował uśmiercić Jacka w styczniu 1993, tak samo jak już podświadomie chce zabić kolejną swoją osobowość - Mackenziego w roku 2004.

Co do kwestii grobów to nie jest tak jak piszesz, Rudy McKenzie urodzony 1957 - zmarł 2004, Jack Starks urodzony 1964 - zmarł 1993, życie Starka zamknęło się w życiu Rudiego.

Więcej czynników przemawia za tym, iż nie mamy do czynienia z podróżami w czasie. Jednak zastanawia mnie jeden aspekt. Wydaje się być poprawną argumentacja, mówiąca o tym, że wydarzenia roku 2007 to urojenia, czyli wytwory umysłu głównego bohatera. W ostatniej scenie widzimy natomiast Volkswagena New Beetle. Jest on odwzorowany w najdrobniejszych szczegółach. W roku 1992 Starks nie miał możliwości zapoznania się z wyglądem tego auta, gdyż zostało ono zaprezentowane dopiero w 1997 roku. Nie mógł on sobie uroić tego wyglądu, na pewno nie tak dokładnie. Wychodzi na to, że ten obraz przyszłości nie został przez niego stworzony. Wielce prawdopodobnym może być również to, że twórcy po prostu nie zwrócili na to uwagi.

A co z tym chorym chłopcem i elektrowstrząsami? Te sceny gdy rozmawiał z lekarką i te w domu chłopca to tez jego urojenia?

Może rok 1992 to tez jego urojenie? To by wytlumaczalo New Beetla :p

Bo to nie Starks pamięta New Beetla, a Ted Casey, Z filmu wynika, iż Ted Casey przebywał w zakładzie od 1992 kiedy został załapany, do 2004 roku kiedy prawdopodobnie umierając z osobowością Rudiego McKenzie (scena z grobami i datami na nich) i opowiada nam tą historię "rozgrzeszenia się" przez zrodzoną w jego głowie osobowość Jacka Starka.

Ja uważam, iż film jest opowieścią chorego umysły, który chce się rozgrzeszyć z win, ulżyć sumieniu czy jakby to nie nazwać - u kresu swoich dni w 2004 roku. Cała historia to wytwór chorego psychicznie gwałciciela, mordercy, który od 1992 roku do 2004 przebywał w zamkniętym zakładzie psychiatrycznym dla kryminalistów jako Ted Casey, potem z osobowością Jack Starks, a następnie jako osobowość Rudy McKenzie, i jak wynika z tego co mówi umierał już kilka razy.

Teda Caseya widać w osobie Jacka Starka kilka razy nie tylko w tym jego masz rację strasznie kozackim kroku podczas udawania się na kolejną sesję w szufladzie, widać go również podczas sesji terapeutycznej w grupie gdy podjudza McKenziego, widać go jak siedzi na fotelu przy pierwszej rozmowie z jego "kumplem" McKenzie, jak odpowiada dr Lorenson to nie potulny i grzeczny Jack.

Co do twierdzenia, iż Nathan Piecedowski, Jackson McGregor to wcześniejsze wcielenia Teda Caseya nie jestem do końca przekonany, dlaczego?
Otóż oznaczałoby to, iż sam Ted Casey to też kolejna osobowość kogoś - nazwijmy tego kogoś pacjentem X - a kolejne wcielenia pacjenta X - to Jack Straks i Rudy McKenzie. A zatem w myśl powyższego cała opowieść to fikcja wariata, którego godności nie poznajemy, zostaje on pacjentem X, który opowiada nam ową historię w 2004 roku, kiedy umiera jego ostatnia osobowość, co wiemy ze sceny z grobami.

Może rzeczywiście Nathan Piecdowski, Jackson McGregor to byli jacyś inni przestępcy chorzy psychicznie, których traktował taką szufladową terapią, zanim pojawił się Ted Casey, o czym mówi sam dr Becker.

Zresztą w całej opowieści jedynie słowa dr Beckera w 1992 roku wydają się określać prawdę tzn. w scenie z dr Hopkinsem, gdzie tłumaczy dlaczego przyjął taka, a nie inną terapię, w scenie przy kroplówce na fotelu jak opowiada Jackowi kiedy zniknął Ted Casey, w scenie jak zostaje uderzony kaftanem mówi do Jacka, że jedynym urojeniem jest jego chore sumienie.

W opowieści nie ma zachowanej chronologii czasowej, wariat czasu nie liczy, ale też dlatego, iż opowiadana jest z perspektywy 2004 roku przez Teda Caseya z osobowością Rudiego McKenziego, dla którego 2007 rok to przyszłość w której wszystko "naprawił".
Z całej historii wynika, iż do zakładu w 1992 roku trafił Ted Casey, jego świadomość znikła i pojawiła się świadomość Jacka Straksa (o czym mówi dr Becker), która "żyła" rok, ale w tym też czasie dla potrzeb osobowości Starksa "urodziła się" osobowość kumpla Rudiego, który pomógł mu radą w podróżach do przyszłości, ale tak naprawdę twarz Rudiego jak patrzy na upadek Starksa prze okno z ową zieloną gumką to o 11 lat starsza twarz mordercy policjanta - 27 letniego Caseya, bawiącego się ta samą gumką, gdzieś w pubie. Osobowość Jacka Starksa miała "rozgrzeszyć' sumienie chorego umysłu Teda Caseya.

Czysty obłęd, co tu dalej pisać :) Nam nie chorym psychicznie ciężko to ogarnąć, dlatego film jest bardzo dobry ;)

Rozwijając wariację można też przyjąć, że to Dr Backer jest leczony przez Dr Lorenson lub również jest osobowością.

Argumenty (tak bez dokładnego opisu scen):
- rozmowa Backer z Lorenson przed szpitalem, pada tam stwierdzenie, że z leczeniem osobowości Casey’a nie poszło Lorenson dobrze
- przy wkładaniu Starks’a do szuflady asystują Backer’owi osoby, które w 2007 roku są pacjentami szpitala, a na pewno jedna
- Backer w kilku scenach, gdy Starks jest wkładany do szuflady, zażywa leki
- rozmowa Backer’a ze Starks’em, wyłania się zza pleców pielęgniarki
- W 2007 roku lekarz pytany o Dr Backer’a mówi, że nie zna takiego Dr
- Dr Lorenson pytana w 2007 roku o to, czy Dr Backer może wiedzieć więcej o urazie Starks’a przybiera dziwną minę i mówi, że tak
- wydaje mi się, że celowe były kadry na usta Dr Backer’a i Starks i że mają takie same wady uzębienia
- w 2007 roku Dr Backer na nowo ma urojenia, początkowo nie poznaje Starks’a, po chwili dociera do niego co się dzieje, leci mu łza w oku, robi się smutny, odchodzi, mamy cofnięcie i Starks mówi Backerow’i, że osobowości będą go zawsze nawiedzać, tu też Dr Backer ma łzę w oku
- jak Starks upada pod koniec i Dr Lorenson z lekarzem idą do szuflady, Lorenson mówi, by postąpić z nim jak z Backer’em
- w końcówce Dr Backer znów łyka leki

Pewnie dałoby się wygrzebać więcej. Takie tam rozważania pod pewnym kątem. Film bardzo dobry.

No masz rację, Dr Becker to też kolejna osobowość, którą leczyła Dr Lorenson, wynikałoby z tego, że to Dr Lorenson próbując leczyć Caseya z kolejnych osobowości, w efekcie mogła być przyczyną tworzenia się nowych, ale w takim razie to naprawdę istny obłęd ;) Historia opowiadana prze wariata.

Dr Becker mówi coś w stylu "jedynym twoim urojeniem jest twoje brudne sumienie", więc może gwałciciel jest tworem chorego , a rany wojenne wypaczonym obrazem uszkodzeń po leczeniu elektrowstrząsami Babaka.

Chłopiec, który postrzelił Starksa to Babak.

Rozwijając wariację można też przyjąć, że to Dr Backer jest leczony przez Dr Lorenson lub również jest osobowością.

Argumenty (tak bez dokładnego opisu scen):
- rozmowa Backer z Lorenson przed szpitalem, pada tam stwierdzenie, że z leczeniem osobowości Casey’a nie poszło Lorenson dobrze
- przy wkładaniu Starks’a do szuflady asystują Backer’owi osoby, które w 2007 roku są pacjentami szpitala, a na pewno jedna
- Backer w kilku scenach gdy Starks jest wkładany do szuflady zażywa leki
- rozmowa Backer’a ze Starks’em, wyłania się zza pleców pielęgniarki
- W 2007 roku lekarz pytany o Dr Backer’a mówi, że nie zna takiego Dr
- Dr Lorenson pytana w 2007 roku o to, czy Dr Backer może wiedzieć więcej o urazie Starks’a, ta przybiera dziwną minę i mówi, że tak
- wydaje mi się, że celowe były kadry na usta Dr Backer’a i Starks i że mają takie same wady uzębienia
- w 2007 roku Dr Backer na nowo ma urojenia, początkowo nie poznaje Starks’a, po chwili do ciera do niego, co się dzieje, leci mu łza w oku, robi się smutny, odchodzi, mamy cofnięcie i Starks mówi Backerow’i, że osobowości będą go zawsze nawiedzać, tu też Dr Backer ma łzę w oku
- jak Starks upada pod koniec i Dr Lorenson z lekarzem idą do szuflady, Lorenson mówi, by postąpić z nim jak z Backer’em
- w końcówce Dr Backer znów łyka leki

Pewnie dałoby się wygrzebać więcej. Takie tam przemyślenia pod pewnym kątem. Film bardzo dobry.

Rozwijając wariację można też przyjąć, że to Dr Backer jest leczony przez Dr Lorenson lub również jest osobowością. Argumenty (tak bez dokładnego opisu scen):
- rozmowa Backer z Lorenson przed szpitalem, pada tam stwierdzenie, że z leczeniem osobowości Casey’a nie poszło Lorenson dobrze
- przy wkładaniu Starks’a do szuflady asystują Backer’owi osoby, które w 2007 roku są pacjentami szpitala, a na pewno jedna
- Backer w kilku scenach gdy Starks jest wkładany do szuflady zażywa leki
- rozmowa Backer’a ze Starks’em, wyłania się zza pleców pielęgniarki
- W 2007 roku lekarz pytany o Dr Backer’a mówi, że nie zna takiego Dr
- Dr Lorenson pytana w 2007 roku o to, czy Dr Backer może wiedzieć więcej o urazie Starks’a, ta przybiera dziwną minę i mówi, że tak
- wydaje mi się, że celowe były kadry na usta Dr Backer’a i Starks i że mają takie same wady uzębienia
- w 2007 roku Dr Backer na nowo ma urojenia, początkowo nie poznaje Starks’a, po chwili dociera do niego, co się dzieje, leci mu łza w oku, robi się smutny, odchodzi, mamy cofnięcie i Starks mówi Backerow’i, że osobowości będą go zawsze nawiedzać, tu też Dr Backer ma łzę w oku
- jak Starks upada pod koniec i Dr Lorenson z lekarzem idą do szuflady, Lorenson mówi, by postąpić z nim jak z Backer’em
- w końcówce Dr Backer znów łyka leki

Pewnie dałoby się wygrzebać więcej. Tak, czy inaczej takie tam przemyślenia pod pewnym kątem. Film bardzo dobry.

Rozwijając wariację można też przyjąć, że to Dr Backer jest leczony przez Dr Lorenson lub również jest osobowością.

Argumenty (tak bez dokładnego opisu scen):
- rozmowa Backer z Lorenson przed szpitalem, pada tam stwierdzenie, że z leczeniem osobowości Casey’a nie poszło Lorenson dobrze
- przy wkładaniu Starks’a do szuflady asystują Backer’owi osoby, które w 2007 roku są pacjentami szpitala, a na pewno jedna
- Backer w kilku scenach gdy Starks jest wkładany do szuflady zażywa leki
- rozmowa Backer’a ze Starks’em, wyłania się zza pleców pielęgniarki
- W 2007 roku lekarz pytany o Dr Backer’a mówi, że nie zna takiego Dr
- Dr Lorenson pytana w 2007 roku o to, czy Dr Backer może wiedzieć więcej o urazie Starks’a, ta przybiera dziwną minę i mówi, że tak
- wydaje mi się, że celowe były kadry na usta Dr Backer’a i Starks i że mają takie same wady uzębienia
- w 2007 roku Dr Backer na nowo ma urojenia, początkowo nie poznaje Starks’a, po chwili dociera do niego, co się dzieje, leci mu łza w oku, robi się smutny, odchodzi, mamy cofnięcie i Starks mówi Backerow’i, że osobowości będą go zawsze nawiedzać, tu też Dr Backer ma łzę w oku
- jak Starks upada pod koniec i Dr Lorenson z lekarzem idą do szuflady, Lorenson mówi, by postąpić z nim jak z Backer’em
- w końcówce Dr Backer znów łyka leki

Pewnie dałoby się więcej wygrzebać. Tak, czy inaczej takie tam rozważania pod innym kątem. Bardzo dobry film.

W takim razie, jeśliby przyjąć, że dr Backer jest jedną z osobowości stworzonych przez Teda/Starksa, możemy założyć, że to nie McKenzie opowiada cały film a właśnie dr Backer. McKenzie umiera w 2004r, ale dr Backer nadal żyje w roku 2007. Lecząc swoich "pacjentów", Backer stara się uzdrowić swoją przeszłość, a więc to on jest tą "podstawową" osobowością. Te wszystkie osobowości się zresztą ze sobą cały czas przeplatają.

Rozwijając wariację można też przyjąć, że to Dr Backer jest leczony przez Dr Lorenson lub również jest osobowością.

Argumenty (tak bez dokładnego opisu scen):
- rozmowa Backer z Lorenson przed szpitalem, pada tam stwierdzenie, że z leczeniem osobowości Casey’a nie poszło Lorenson dobrze
- przy wkładaniu Starks’a do szuflady asystują Backer’owi osoby, które w 2007 roku są pacjentami szpitala, a na pewno jedna
- Backer w kilku scenach gdy Starks jest wkładany do szuflady zażywa leki
- rozmowa Backer’a ze Starks’em, wyłania się zza pleców pielęgniarki
- W 2007 roku lekarz pytany o Dr Backer’a mówi, że nie zna takiego Dr
- Dr Lorenson pytana w 2007 roku o to, czy Dr Backer może wiedzieć więcej o urazie Starks’a, ta przybiera dziwną minę i mówi, że tak
- wydaje mi się, że celowe były kadry na usta Dr Backer’a i Starks i że mają takie same wady uzębienia
- w 2007 roku Dr Backer na nowo ma urojenia, początkowo nie poznaje Starks’a, po chwili dociera do niego, co się dzieje, leci mu łza w oku, robi się smutny, odchodzi, mamy cofnięcie i Starks mówi Backerow’i, że osobowości będą go zawsze nawiedzać, tu też Dr Backer ma łzę w oku
- jak Starks upada pod koniec i Dr Lorenson z lekarzem idą do szuflady, Lorenson mówi, by postąpić z nim jak z Backer’em
- w końcówce Dr Backer znów łyka leki

Aż mi się wstyd zrobiło kiedy pojąłem, jak mało z tego filmu zrozumiałem. Świetne opracowanie fabuły!

Mam podobne odczucia na temat analizy fabuły, co Wy. Jednak mój punkt widzenia jest trochę inny.

Rusztowaniem oraz spoiwem całej fabuły jest postać Starksa, którego sylwetkę mamy zarysowaną na początku filmu. Według mnie wszystko, co się przytrafia bohaterowi do chwili pobytu w szpitalu jest prawdziwe. Postacie dr Bakera i Lorenson jako pracowników/opiekunów szpitala także są prawdziwe. Prowadzą oni rozmowę na temat sposobu leczenia Casey'a przez dr Lorenson, które zakończyło się fiaskiem oraz śmiercią pacjenta. Dla mnie ten moment stanowi punkt zaczepny dla wszystkich bohaterów. Zaczyna się bowiem terapia Starksa, który zaczyna powoli przyswajać osobowość Casey'a. Oczywiście zakładam przy tym, że skądś o tym musiał wiedzieć. Prawdziwy Casey umarł jeszcze przed przybyciem Jack'a do szpitala. Pacjent jedynie zaczął tworzyć na nowo jego osobowość. Całe "podróże" w czasie to urojenia Starksa, który swoją podświadomością chwyta postać dziewczynki, która (jak sam stwierdził w sądzie) jest ostatnią klarowną rzeczą jaką pamięta.
Tak więc mamy chorego psychicznie Starksa, który zaczyna wytwarzać wokół siebie odrębną rzeczywistość. Nie może on być prawdziwym Casey'em bo pamiętajmy, że Rudy przedstawia mu się przy pierwszym spotkaniu oraz traktuję jako nowo przybyłego. Także cała "terapia" dr Bekera jest dla mnie wymysłem głównego bohatera. Zawsze, gdy bohater jest pakowany do lodówki na zwłoki robi to ten sam Staff w postaci pielęgniarki, typa oraz dr Bekera. Kiedy personel sprowadza Starksa do piwnicy zawsze chwile przed tym jest on odosobniony, a także nikt nie widzi jego zniknięć. Nawet sama dr Lorenson nie jest w stanie nigdy zauważyć, że pacjent znika z bloku i sama musi się go pytać co się z nim dzieję. Zatem wszystkie podróże w czasie oraz piwnicowa terapia, to urojenia w momencie, gdy Starks ma zejście i powraca do swojej drugiej osobowości - Casey'a. Każdy powrót do rzeczywistości jako Starks towarzyszy zasłabnięciom oraz długim odsypianiom pod kroplówką. Sam dr Beker istnieje, ale jego opinia u innych pacjentów sprawia, ze w głowie bohatera tworzy się nowy obraz doktora jako szalonego naukowca.
Jestem też w stanie stwierdzić, że historia podróży w czasie jest tworem obróconej rzeczywistości przez połączenie dwóch osobowości bohatera. Dorosła dziewczyna jest jego wizją, która wciąż rozpamiętuje tajemniczego nieznajomego, któy podarował jej swój nieśmiertelnik. Sadystyczny członek personelu staję się bezbronnym członkiem społeczności pacjentów w tym samym szpitalu, w którym pracował. Pacjent jest leczony ze swoich problemów w miejscu, w którym niegdyś pracował i które prawdopodobnie pomogło wywołać chorobę. Doktor, którą wszyscy mają w dupie staje się nagle ordynatorem całej placówki. także sławy przynosi jej cudowne uratowanie chorego chłopca, mimo że sama wcześniej doprowadziłą do śmierci pacjenta dzięki metodyce własnych terapii.
Także każdy moment, w którym bohater podróżuje w czasie swoim Tardisem dla trupów jest po prostu zwykła próbą uporządkowania własnych myśli, osobowości ? Próba uświadomienia sobie rzeczywistości, przejścia d własnego "ciała". Zabija w ten sposób wszystkie inne osobowości - symbolika kostnicy/"umierałem wiele razy" ? Jedyna prawdziwa styczność z szufladą to moment, w którym bohater na końcu jest do niej wkładany przed własną śmiercią.

Taka jest w skrócie moja opinia. Przepraszam jeśli jest to dość chaotyczne, ale piszę świeżo po seansie o 4 nad ranem i nie chcę aby coś mi umknęło ;)

Zawsze też istnieje możliwość, że całą historia w filmie jest jedynie wizją, halucynają, śpiączką wytworzoną w głowie śmiertelnie postrzelonego żołnierza na froncie w Iraku ;)

Masz rację i jesteś bardzo spostrzegawczy,ale ten wytwór wyobraźni Caseya jest znakomity i dzięki temu wytworowi dla mnie to arcydzieło..

Wow, szacun dla ciebie za rozkminke. Faktycznie, to trzyma się kupy.

Jeśli chodzi o ten moment, gdy pyta Backera co stało mu się w twarz... Myślę, że Starks chciał chciał się upewnić, że może wierzyć w to co mówi Backer, dlatego spytał się go o to co stało mu się w twarz.

Wasze spostrzeżenie jednak są naprawdę miażdżące. choć obawiam się, że może być to nadinterpretacja, lub druga, otwarta droga dla sensu filmu jeśli widz, właśnie taki jak Wy, zauważy ukryte szczegóły. "umierałem kilka razy" zarezerwowałabym jednak dla samego faktu że bohater był zamykany wielokrotnie w szufladzie w kostnicy. mimo wszystko - szacunek za Wasze spostrzeżenia :)

Świetnie opisane, cholera, obejrzałem go drugi raz, żeby się upewnić, że wszystko zrozumiałem, a tu się okazuje, że tak naprawdę nie zrozumiałem nic. Ta gumka rzeczywiście przyciągnęła moją uwagę, ale nie mogłem jakoś połączyć faktów, żeby wytłumaczyć dlaczego pojawiła się u tych osób. Fakt, że Rudy Mackenzie jest w szpitalu, bo przez dwa miesiące nie jadł też wydał mi się jakiś dziwny. Wychodzi na to, że trzeba obejrzeć jeszcze raz z w pełni uruchomionym myśleniem i zwracaniem uwagi na szczegóły :)

A co powiecie na to:
Realna postacia (fundamentem) jest Backer, ktory dostaje sie do zakladu psychiatrycznego za gwałt i morderstwo. Chcac wyzdrowiec wine przypisal wytworzonemu we wlasnej glowie Tedowi. Jak kazdy, i on chcial wyzdrowiec wiec tworzyl kolejne postaci by sobie pomoc. By moc to zniesc siebie stawia w postaci lekarza, stad mamy wrazenie ze Baker nie wie co robi, eksperymentuje, bierze leki. Scena, gdy Baker wychodzi z !kosciola!(nie podobne to do prawdziwego lekarza, psychiatry) I rozmawia o oraz z innymi osobowosciami byloby jak wspomnienie przeszlosci z ktora sie uporal i dlatego jest na wolnosci w podeszlym wieku. Smierc kazdej z osobowosci jest jak zamkniecie rozdzialu pewnej traumy. Najpierw Ted- uporanie sie ze zbrodnia, Starks- rozgrzeszenie za zbrodnie, Rudy- ogolne polepszenie stanu psychicznego nastepujace w 2004 roku. 2007 to moment w ktorym Baker zostal wypuszczony i opowiada swoja historie.

Uderzenie w twarz? Nie trudno zrobic sobie krzywde gdy zapinaja cie w kaftan. Osobowosc Teda krzywdzi obraz lekarza. Choroba nie chce zostac wyleczona.

Baker(lekarz) wychodzacy na swieta? To kryzys w postawie. Dzieje sie to tuz po ciezkich skutkach leczenia(pierwsza dluga "podroz")

Nic z filmu nie zrozumiałam i nie przemówił do mnie za wyjątkiem owego "uderzenia w głowę", co wydało mi się dziwnym zbiegiem okoliczności, że raz ranny w głowę biedak i jeszcze będzie uderzony, więc zwróciłam uwagę, że, gdy Jack upada na parkingu, to jest to tożsame ze "strzałem", czyli to była ta sama śmierć, de facto jedna.

Jeszcze wydało mi się dziwne, że "synek przyjaciółki" jest Arabem. I to wszystko. Dla mnie opowieść jest zbyt zagmatwana, źle wyreżyserowana (wiele elementów jest zbyt eksponowanych, inne za mało, bez wyczucia proporcji) i źle obsadzona. Za wyjątkiem genialnego tu Craiga.

Obejrzałem film no był po prostu mega świetny. A jak jeszcze przeczytałem o co w nim chodzi no to już zupełny odlot :). Dodam swoje trzy grosze do wyjaśnienia Myślę że reżyser specjalnie tak zagmatwal zeby nie pasowała do końca żadna wersja wyjaśnienia. Oczywiście główny bohater ma kilka alter ego (postacie z zieloną gumką). Ale kto jest głównym bohaterem? Albo Ted Casey albo... dr Becker ("sam siebie scigasz staruszku" i "to moja jedyna rodzina"). Starks to dobra osobowość ale czy została wykreowana przez chory umysł czy przez terapię tej lekarki? Dr Becker wygląda też w dodatku na postać całkowicie fikcyjną - pielęgniarka go nie słyszy choć Becker stoi za nią za to słyszy go Starks (siostra coś mówiła?). Lekarz z przyszłości nic nie wie o Becker się. Druga kwestia to czy Starks naprawdę podróżuje w czasie i naprawia błędy Caseya? - pomaga matce i córce przy samochodzie ale policjantowi nie pomaga bo chwilowo zła osobowość bierze górę. Uratowanym kobietom z przeszłości pomaga w przyszłości. Może to tylko taka wyobraźnia Starksa że może coś zmienić odkupić grzechy Caseya. Być może też żadnej szuflady nie ma jest tylko terapia lekowa pani doktor którą on - Casey - sobie tak tragicznie interpretuje. Następna kwestia to czy ten arabski chłopiec rzeczywiście istnieje i jest pod opieką doktorki? A może to wszystko dzieje się w jego głowie i gdy po elektrowstrzasach zdrowieje to Starks umiera bo był tylko jego wymysłem? Jest jeszcze parę tego typu pytań ale wydaje mi się że ten film jest intencjonalnie niejednoznaczny nie do rozwikłania.

No przejrzałem film jeszcze raz i już nie jestem pewien tej wersji z kilkoma jaźniami w jednej osobie. Może być tak że zielone gumki oznaczają poszczegolnych szaleńców a nie jedną osobę. Zresztą w filmie niemal wszyscy zachowują się co najmniej dziwnie np. dr. Lorens wiecznie zmęczona Becker łyka jakieś prochy i prowadzi szaloną terapię (nie mówiąc o oczywistych chorych lub uzależnionych). W takim wypadku jeżeli mamy do czynienia z różnymi osobami a 0 roztrojeniem jaźni to film kończy się prawie happy endem Giną żyje Jakie jest szczęśliwa tylko Starks do końca niewiadomo żyje w 2007 i umarł w 1993 czy umarł w obu kontinuach czasowo-przestrzennych?

Także scena z 1:01 minuty film, tj. rozmowy psychiatry z głównym bohaterem, jego reakcją na słowa lekarza potwierdza Twoją tezę.

Koncepcja jest fenomenalna i być może prawdziwa, jednak muszę zapytać, skąd ten pomysł? Nigdzie, na żadnym amerykańskim forum lub portalu, nie znalazłem nic choćby zbliżonego do tego pomysłu. Maksymalny twist na jaki się zdobyli to to, że wszystko dzieje się w jego głowie tuż przed śmiercią w Iraku. Obejrzałem więc film po raz drugi w dwa dni i starałem się wypatrzeć te szczegóły o których Pan mówi. Część faktycznie zastanawiająca, część szczerze mówiąc nie wiem jak Pan wynalazł - przykładowo nie widziałem fleszu z twarzą Brody'ego przy wymienianiu nazwisk. Wydaje mi się też, że gdyby film był tak pełny symboliki to byłaby ona ukazana dokładniej (np ten zielony sznurek w palcach zabójcy policjanta, tylko tam miga).

Więc tak jak mówię, pomysł świetny ale czy gdzieś jeszcze widział Pan taką próbę wyjaśnienia tego?

Cóż Amerykanie nie są bystrzakami. Zapewne teorie o wielokrotnej osobowości pojawiły się na Reddit, ale zostały już usunięte.

Flesh z twarza brodyego jest,zrobilem nawet screena

Jacka Starksa nie ma w tych angielskich słowach.

Skasujcie mój błąd

Zpydu jestes debilemn i sam masz urojenia.
Tfoja wersja jes doi d up y.
Film jest o podróżach w czasie

Niestety nie jest,tez tak myslalem dopoki go nie obejrzalem 3 raz!Zwroc uwage na to co leci w tv na sali,na chlopca ktory do niego strzela na tej niby wojnie(to ten sam autystyczny chlopiec)dr becker nigdy nie pracowal w tym szpitalu(potwierdza to lekarz w 2007roku)

Swietnie napisane,osobiscie uwazam,że dr. Becker to rowniez alter ego Teda albo nawet on sam,skoro nie widzimy jak wyglada, w filmie.Podczas rozmowy z lekarzem ,w tej niby przyszlosci ,lekarz odpowiada,ze tam zaden becker nie pracowal,to samo zblizenia na usta i wade dolnych zebow u beckera i starksa,ktora jest taka sama,takze na moje to tam Ted rozszczepia sie na 3 osoby.

No to od początku. Propozycje przedmówców są naprawdę fenomenalne. Pozwole sobie z kilkoma rzeczami się nie zgodzić oraz zasiać nowe ziarna niepewności i pytania. Nie jestem pewna, czy na pewno chodzi tutaj o tworzenie osobowości. Jak wczesniej zauważono, na grobie jest data narodzin Rudy'ego i jest to 12. 1992r, a zatem wersja jego narodzin jako osobowości miałaby sens, gdyby nie to, że... w żadnym zaburzeniu dysocjacyjnym wytworzone osobowości nie siedzą razem i nie dyskutują. Kiedy mówimy o zespole mnogiej osobowości taka sytuacja jest wykluczona. Za to w klasycznej schizofrenii jak najbardziej powszechna. Narodzenie się Rudy'ego powinniśmy zatem traktować jako halucynacje a nie osobowość. Idąc tym tropem, Jackie też jest wytworem wyobraźni a nie chociażby zgwałconą dziewczynką. Dostrzegliście, że to Jack i Jackie? Ona jest najprawdopodobniej od począku do końca halucynacją. Nie mogę się też zgodzić, że dr Becker jest kolejną osobowością lub halucynacją. Być może kostnica jest, ale sam doktor nie, jako ze uważam, że jedyna bazową i realną sceną w całym filmie na 100 % jest scena z dr Lorensson, kiedy ta prosi Jacka, by wrócił z nią do szpitala po jego próbie ucieczki. Scena nie ma znamion halucynacji, mało tego, jego panika i brak kontroli nad sobą, niemalże wybuchnięcie płaczem i załamanie, kiedy mówi, że to wydarzenia dnia codziennego sa porąbane a nie jego głowa, wydają się być wiarygodne w kontekście schizofrenii. Jeśli jednak założymy, że ta scena jest bazowa i prawdziwa, to Lorensson mówi o Beckerze, zatem uwiarygadnia tez jego. Możemy oczywiście stwierdzić, że wszystko w tym filmie jest halucynacją, a Starks to pacjent x , który wytworzył wszystko w głowie, ale ja optowałabym jednak za nie popadaniem w taka ekstremę. Sugestie, że Starks to Ted Casey są tam silne, jak choćby jego wizja lasu po słowach Beckera o dziewczynce, czy migawki ze zdjęciem Starksa kiedy Becker wymienia Caseya. Ale oprócz tego to wszytsko nie trzyma się kupy. Kim był Casey i jaki jest jego związek z prawdziwym mordercą policjanta? Czy był ktoś taki? Czy to jednak Starks zgwałcił dziewczynkę, został zatrzymany, zabił policjanta a resztę sobie dotworzył? Może być i tak, ale jak wspomniałam, nie byłyby to wtedy żadne ze znanych zaburzeń, tylko jakiś ich kosmiczny mix. Co przemawia za tym, że Starks jest Starksem? Wszystko, wszystko ma sens, cała historia z wojną i zespołem stresu pourazowego/bojowego, które to tłumaczyłyby jego zaburzenia i bytność w szpitalu. Ale dlaczego zatem Starks nie wie, co stało się Beckerowi w twarz? To sugeruje przełączenie się na oryginalna osobowść. No i oczywiście kwestia jego "śmierci". Jak mówił, była wojna i było biało jak umarł po raz pierwszy. A wtedy w tle widzimy cmentarz, który przypomina raczej ten przyszpitalny. Czyli raczej nadal sniego, a nie piach pustyni. Może coś jak wizje w śmierci klinicznej? To jest tak czy inaczej klucz i odpowiedź, dobre przeanalizowanie co miał na myśli, gdy umarł po raz pierwszy, ale żył nadal. I wraca opcja osobowości, bo byc może była to ta "nieudana próba" z Tedem Caseyem, który zachował swoją osobowość Starksa, pomimo , że miała umrzeć? Tę koncepcję ponownie zaburzapostać Rudy'ego i elementy schizofreniczne. Ja zatem nadal jestem w punkcie zero, bo żadne odpowiedzi nie sa jak dla mnie pewne.

No to od początku. Propozycje przedmówców są naprawdę fenomenalne. Pozwole sobie z kilkoma rzeczami się nie zgodzić oraz zasiać nowe ziarna niepewności i pytania. Nie jestem pewna, czy na pewno chodzi tutaj o tworzenie osobowości. Jak wczesniej zauważono, na grobie jest data narodzin Rudy'ego i jest to 12. 1992r, a zatem wersja jego narodzin jako osobowości miałaby sens, gdyby nie to, że... w żadnym zaburzeniu dysocjacyjnym wytworzone osobowości nie siedzą razem i nie dyskutują. Kiedy mówimy o zespole mnogiej osobowości taka sytuacja jest wykluczona. Za to w klasycznej schizofrenii jak najbardziej powszechna. Narodzenie się Rudy'ego powinniśmy zatem traktować jako halucynacje a nie osobowość. Idąc tym tropem, Jackie też jest wytworem wyobraźni a nie chociażby zgwałconą dziewczynką. Dostrzegliście, że to Jack i Jackie? Ona jest najprawdopodobniej od począku do końca halucynacją. Nie mogę się też zgodzić, że dr Becker jest kolejną osobowością lub halucynacją. Być może kostnica jest, ale sam doktor nie, jako ze uważam, że jedyna bazową i realną sceną w całym filmie na 100 % jest scena z dr Lorensson, kiedy ta prosi Jacka, by wrócił z nią do szpitala po jego próbie ucieczki. Scena nie ma znamion halucynacji, mało tego, jego panika i brak kontroli nad sobą, niemalże wybuchnięcie płaczem i załamanie, kiedy mówi, że to wydarzenia dnia codziennego sa porąbane a nie jego głowa, wydają się być wiarygodne w kontekście schizofrenii. Jeśli jednak założymy, że ta scena jest bazowa i prawdziwa, to Lorensson mówi o Beckerze, zatem uwiarygadnia tez jego. Możemy oczywiście stwierdzić, że wszystko w tym filmie jest halucynacją, a Starks to pacjent x , który wytworzył wszystko w głowie, ale ja optowałabym jednak za nie popadaniem w taka ekstremę. Sugestie, że Starks to Ted Casey są tam silne, jak choćby jego wizja lasu po słowach Beckera o dziewczynce, czy migawki ze zdjęciem Starksa kiedy Becker wymienia Caseya. Ale oprócz tego to wszytsko nie trzyma się kupy. Kim był Casey i jaki jest jego związek z prawdziwym mordercą policjanta? Czy był ktoś taki? Czy to jednak Starks zgwałcił dziewczynkę, został zatrzymany, zabił policjanta a resztę sobie dotworzył? Może być i tak, ale jak wspomniałam, nie byłyby to wtedy żadne ze znanych zaburzeń, tylko jakiś ich kosmiczny mix. Co przemawia za tym, że Starks jest Starksem? Wszystko, wszystko ma sens, cała historia z wojną i zespołem stresu pourazowego/bojowego, które to tłumaczyłyby jego zaburzenia i bytność w szpitalu. Ale dlaczego zatem Starks nie wie, co stało się Beckerowi w twarz? To sugeruje przełączenie się na oryginalna osobowść. No i oczywiście kwestia jego "śmierci". Jak mówił, była wojna i było biało jak umarł po raz pierwszy. A wtedy w tle widzimy cmentarz, który przypomina raczej ten przyszpitalny. Czyli raczej nadal sniego, a nie piach pustyni. Może coś jak wizje w śmierci klinicznej? To jest tak czy inaczej klucz i odpowiedź, dobre przeanalizowanie co miał na myśli, gdy umarł po raz pierwszy, ale żył nadal. I wraca opcja osobowości, bo byc może była to ta "nieudana próba" z Tedem Caseyem, który zachował swoją osobowość Starksa, pomimo , że miała umrzeć? Tę koncepcję ponownie zaburzapostać Rudy'ego i elementy schizofreniczne. Ja zatem nadal jestem w punkcie zero, bo żadne odpowiedzi nie sa jak dla mnie pewne.

jesteście niesamowici

No i teraz muszę obejrzeć ten film jeszcze raz ;).

ciekawa interpertacja, tyle że w scenie spotkania z dr , po wyliczeniu 3 nazwisk jest ujęcie na album zdjęć chorych, i jak byk pod foto Starksa jest podpis Jack Starks. Gdyby to był Ted, byłoby inaczej. scena może być oczywiście urojona, ale w tejże scenie dr opowiada prawdę o swoich pacjentach. chyba że on nie istnieje.

Oprócz zakończenia, które możemy zobaczyć w telewizji są jeszcze 3 alternatywne zakończenia.
1. Po scenie w aucie Jack się budzi mężczyzna pyta "Jack, can you hear me?" a Jack zaczyna krzyczeć.
2. Po scenie w aucie akcja się przenosi na scenę w szpitalu polowym, gdzie Jack został postrzelony w głowę i zamykają martwemu Jackowi oczy.
3. Po scenie w aucie Jack się budzi w szpitalu polowym i na jego otwartych oczach kończy się scena.

Umierałem wiele razy bo raz na wojnie prawie zginął (miał po prostu takie wrażenie i drugi raz gdy został postrzelony w scenie z policjantem) Bez sensu są takie nadinterpretacje. Wszystko w tym filmie było dosłowne. Czyli :


Jack Starks był na wojnie ale przeżył postrzał. Zresztą jest to pokazane w filmie. W koszarach sanitariuszka mówi, że żyje i mruga. Potem wrócił do kraju i łapał stopa. Spotkał dziewczynkę z matką. Matka go ochrzaniła i pojechała dalej z dziewczynką. Zatrzymał się jakiś koleś i go podwiózł ale zatrzymała ich policja. Tamten zabił policjanta i wrobił w to Starksa który został postrzelony i stracił pamięć. Co się dzieje potem? Potem jest już po prostu science fiction. Za każdym razem gdy wkładają go do szuflady po prostu podróżuje w czasie do roku 2007 i poznaje dziewczynkę która już jest dorosła a jej matka nie żyje. Dowiaduje się od niej że umrze 1 stycznia 1993 r. Jadą do lekarki od której dowiadują się o chorym chłopcu i że go wyleczyła elektrowstrząsami. Potem wraca do czasu rzeczywistego i jej o tym mówi. Dzięki temu faktycznie lekarka stosuje tę terapie na chłopcu. Nastepnie idzie do lekarza z przeszłosci który wyjawia mu nazwiska swoich pacjentów których skrzywidził I znowu sytuacja sie powtarza. Wraca i mówi o tym lekarzowi w 1992 roku. Chcąc uratować matkę dziewczynki idzie do jej domu rodzinnego. Dowiedział się tego od niej samej podczas pobytu w 2007 roku (podróżując w czasie). Udaje mu się uratować matkę dziewczynki ale nie przewidział że właśnie to spowoduje jego śmierć (poślizgnięcie się na lodzie). Potem prosi o ponowne włożenie do skrzynki żeby przenieść sie do 2007. Tam spotyka dorosłą dziewczyne która go nie poznaje. Nie wiem w sumie czemu go nie poznaje ale jej matka żyje bo zmienił bieg historii w 1992 roku. Dla mnie to jest wszystko spójne i logiczne. Nie rozumiem po co ludzie na siłe doszukują się tutaj drugiego dna. Gościu po prostu podróżował w czasie i tyle.

Powiedz że trollujesz. Bo to co napisałeś to nic tylko oczywisty, prosty opis filmu bez jakiejkolwiek interpretacji. Polecam obejrzeć ponownie w skupieniu, z większą uwagą na szczegóły.

Pewnie że nie trolluje. Trzeba być idiiotą żeby szukać w tym filmie drugie trzeciego i dziesiątego dna. Fabuła jest prosta i taka miała być. Autor się pewnie śmieje z tych teorii spiskowych które ludzie nawymyślali...

Borek 1992 - jeden rozsądny. Reszta goni własny ogon

Po drugiej projekcji potwierdzam koncepcje z tym wyjątkiem, że (wedlug mnie) to Mckenzie jest realną osobą ( nawet to jego klepie po ramieniu doktorka gdy siedzi razem ze Starksem, i to on wie za co trafił do szpitala Starks) a pozostali są jego projekcjami alterego . Na grobie ma ur. w 1952-Starks 1964. Ted Casey jest także tylko wczesniejszym wytworem wyobraźni Mckenziego, który ma schizofrenie ale nie jest realnym mordercą i gwałcicielem. Bardzo możliwe, że projekcja Teda wygląda tak samo jak Jack, który czasem jest jednym a czasem drugim bohaterem. Becker i Jackie to także kolejne alter ego. Becker jest wytworem w ramach adaptacji do życia w zamknietej terapi klinicznej. Jednak dla widza głównym bohaterem jest projekcja Jacka Starksa - patrząc pod tym kątem z jego perspektywy historia Iraku, podroży w czasie etc. jest prawdziwa i fabułę można także brać tu wprost. Na tym polega świetny pomysł na ten film, że ma kilka wymiarów fabularnych, które w tym obłędzie mogą koegzystowac bez wykluczania się. Pozdrawiam